Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες
Την τελευταία δεκαετία και πολύ περισσότερο τις τελευταίες μέρες, παρακολουθούμε την Αλβανία να κερδίζει όλο και περισσότερα για τις μειονότητες της στα γειτονικά κράτη, ενώ παράλληλα εγείρει ανιστόρητες διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας.
Από την άλλη πλευρά όμως βλέπουμε τις κυβερνήσεις των Τιράνων να καταπατούν ασύστολα τα ανθρώπινα δικαιώματα μας.
Ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Υποαντιπροσωπευομένων Λαών και Εθνών δήλωσε το 1994 στη Χάγη ότι, «εάν μια μειονότητα αγωνισθεί αποφασιστικά, τότε γίνεται γνωστή και μπορεί να αγωνίζεται για τα δίκαιά της με πιθανότητα επιτυχίας. Εάν όμως μένει αδρανής, τότε θα εξαφανιστεί, με τις μεθόδους καταπίεσης, εθνικής εκκαθάρισης με αμφίδρομες μεταφορές πληθυσμών και με άλλες μεθόδους του κυρίαρχου κράτους».
Ο εποικισμός στις πόλεις και τα χωριά μας από αλλοεθνείς, η υφαρπαγή των περιουσιών μας, οι αμέτρητες κλοπές και διαρρήξεις στα σπίτια μας που παραμένουν ατιμώρητες, η καταστροφή των εκκλησιών μας, ο σφετερισμός της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ο περιορισμός της μητρικής μας γλώσσας στην δημόσια εκπαίδευση και τον δημόσιο βίο, η μη αναγνώριση της ελληνικής εθνικότητας σε Έλληνες που είναι εκτός της μειονοτικής ζώνης όπως την καθιέρωσε το κομουνιστικό καθεστώς και η τρομοκράτηση όσων διαμαρτύρονται για όλα αυτά που συμβαίνουν, αποτελούν ουσιαστικά μία γενοκτονίας ήπιας έντασης.
Όσο δεν διεκδικούμε και δεν απολαμβάνουμε καθεστώς αυτονομίας, όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες εθνικές μειονότητες σε διάφορα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο θα αφανιζόμαστε από τον τόπο μας, έως ότου καταντήσουμε σαν τους Έλληνες της Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας και θα αναφέρουμε τη Βόρειο Ήπειρο ως άλλη μία χαμένη πατρίδα.
Όλοι εμείς είμαστε μάρτυρες της δημογραφικής αλλοίωσης που έχει υποστεί η πόλη των Αγίων Σαράντα, ενώ το ίδιο φαινόμενο εξελίσσεται στη Χιμάρα, που επιταχύνεται μετά την ένωση της με την αλβανική μουσουλμανική επαρχία Βρανίστι.
Η αυτονομία είναι ένα αίτημα ρεαλιστικό και επίκαιρο για την σωτηρία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Και αυτό το αίτημα, ως Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914, το έχουμε προβάλει διεθνώς, τόσο στην Συνδιάσκεψη του ΟΑΣΕ στην Βαρσοβία, όσο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες.
Το δικαίωμα όμως στην Αυτονομία το διεκδικούμε όμως και από εδώ, από το έδαφος της Βορείου Ηπείρου, μαζί σας, και το βροντοφωνάζουμε με αφορμή την ιστορική επέτειο του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας.
Με την εφαρμογή της Αυτονομίας, οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου θα διαχειριζόμαστε πλήρως στις πατρογονικές μας εστίες:
α) τα ληξιαρχεία και τα δημοτολόγια μας, εμποδίζοντας την δημογραφική αλλοίωση στις επαρχίες μας,
β) το κτηματολόγιο και τα υποθηκοφυλακεία μας, σταματώντας την υφαρπαγή περιουσιών από αλλοεθνείς και αλλόθρησκους και διορθώνοντας τις αδικίες που έχουν σημειωθεί
γ) τα σώματα ασφαλείας, αντιμετωπίζοντας περισσότερο αποτελεσματικά την εγκληματικότητα και τον εκφοβισμό στα χωριά μας
δ) τους φυσικούς πόρους στις περιοχές μας, ώστε να έχουμε την απαραίτητη αυτάρκεια
και ε) το εκπαιδευτικό σύστημα και τα πολιτιστικά Μνημεία, παρέχοντας στα Ελληνόπουλα αυθεντική Ελληνική Παιδεία σε όλα τα επίπεδα και διαφυλάσσοντας τον Ελληνικό Πολιτισμό.
Καλούμε το αλβανικό κράτος να σεβαστεί τα διεθνώς κατοχυρωμένα δικαιώματα μας, όπως απορρέουν από το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, την Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και την Σύμβαση Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων.
Καλούμε την Ελλάδα, την Ευρώπη και την διεθνή κοινότητα να στηρίξουν τις νόμιμες και ιστορικά κατοχυρωμένες διεκδικήσεις μας!
(τον χαιρετισμό απηύθυνε εκ μέρους του Συλλόγου ο κ. Μόντης Κολίλας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου