Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

12 Δεκεμβρίου: Μία διπλή επέτειος τιμής και μνήμης για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό

Η 12η Δεκεμβρίου είναι μία ημερομηνία με διπλή εθνική και ιστορική σημασία για τους Έλληνες της κατεχόμενης Ηπείρου.
Σαν σήμερα πριν από 24 χρόνια (12-12-1990) οι κάτοικοι των ελληνόψυχων χωριών των Αγίων Σαράντα, με αφορμή την δολοφονία τεσσάρων παληκαριών από το Αλύκο και τη Γέρμα κατά την προσπάθεια τους να δραπατεύσουν από τον αλβανικό "σοσιαλιστικό παράδεισο" προς την Ελευθερία και την Μητέρα Ελλάδα, πραγματοποίησαν την πρώτη μαζική εξέγερση κατά του αιμοσταγούς κομουνιστικού καθεστώτος που εγκαθίδρυσε στην Αλβανία ο δικτάτορας Ενβέρ Χότζα.
Σήμερα όμως, 24 χρόνια μετά, διαπιστώνουμε μετά λύπης ότι το καθεστώς εκείνο έπεσε μόνο τυπικά, αφού στην ουσία τα πρόσωπα που αποτελούσαν την νομενκλατούρα προ του 1991 είναι τα ίδια που βλέπουμε να παραμένουν ακόμα στα πράγματα. 
Η διαπίστωση αυτή γίνεται ακόμα πιο αισθητή στο χώρο της Βορείου Ηπείρου, όπου οι ρουφιάνοι και καλοθελητές του χθες παίζουν και στις μέρες μας πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου μας, προβαλλόμενοι μάλιστα ως "αποκλειστικοί αντιπρόσωποι" μας κι ας γίνονται και επίσημα εκπρόσωποι των εθνικών συμφερόντων του αλβανικού κράτους. 

Σήμερα επίσης συμπληρώνονται 20 χρόνια (12-12-1994) από την κοίμηση του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, υπερτίμου και Εξάρχου πάσης Βορείου Ηπείρου Σεβαστιανού, του πνευματικού μας ηγέτη που αγωνίστηκε για την νεκρανάσταση του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος. Αν δεν υπήρχε ο ήρωας Ιεράρχης και ο αγώνας που έδωσε σε όλη την οικουμένη, πιθανότατα σήμερα να μην μίλαγε κανείς για Βόρειο Ήπειρο και το εθνικό μας ζήτημα να είχε σβήσει για πάντα. 
Ο αείμνηστος Δεσπότης μας έκλεισε τα μάτια του περιμένοντας να αναφωνήσει τον νικητήριο παιάνα "Χριστός ανέστη και η Βόρειος Ήπειρος ανέστη", όπως έλεγε κάθε χρόνο τη νύχτα της Ανάστασης από το ακριτικό χωριό Μαυρόπουλο αντικρίζοντας τα σκλαβωμένα χωριά της Δρόπολης.

Η 12η Δεκεμβρίου κάθε χρόνο μας θυμίζει το χρέος μας να βαδίζουμε στον δρόμο που χάραξαν οι τέσσερεις μάρτυρες του Αλύκου και ο μακαριστός Μητροπολίτης Σεβαστιανός και να συνεχίζουμε τον αγώνα τους μέχρι την οριστική δικαίωση.


Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914
esvh1914@gmail.com

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Τον υπολοχαγό του 1940 Γεώργιο Οικονόμου τίμησε ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914

Την Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014, με αφορμή την 74η επέτειο της απελευθέρωσης της Κορυτσάς από τον Ελληνικό Στρατό κατά τον Ελληνο-ιταλικό Πόλεμο, αντιπροσωπεία του Εθνικού Συλλόγου "Βόρειος Ήπειρος 1914" επισκέφθηκε τον έφεδρο ανθυπολοχαγό του 1940 Γεώργιο Οικονόμου στην οικία του, όπου του απέδωσε την τιμητική σημαία του σωματείου.

Η απονομή είχε αρχικά προγραμματισθεί να γίνει στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο στις 26 Οκτωβρίου με θέμα "Το Έπος της Βορείου Ηπείρου 1940 - 1941", όμως δεν κατέστη δυνατό, λόγω αδυναμίας τόσο του ίδιου του τιμώμενου προσώπου όσο και κάποιου μέλους της οικογενείας του.

Ο κ. Γεώργιος Οικονόμου, ο οποίος διανύει αισίως το εκατοστό πρώτο (101) έτος της ηλικίας του και είναι πατέρας του πρώην Γενικού Προξένου της Ελλάδας στην Κορυτσά Θεόδωρου Οικονόμου - Καμαρινού, έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις στις περιοχές Ερσέκας και Πρεμετής, καθώς και στο Ύψωμα 731. 

Τα μέλη του Συλλόγου μας που είχαν την τιμή να αποδώσουν την αναμνηστική σημαία, είχαν μία σύντομη συζήτηση τόσο με τον πολεμικό αγωνιστή της πατρίδας, τον πατέρα, κ. Γεώργιο Οικονόμου, όσο και με τον διπλωματικό αγωνιστή τα τελευταία χρόνια, τον κ. Θεόδωρο Οικονόμου - Καμαρινό. 


ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ 1914
esvh1914@gmail.com

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Στην Αντικατοχική πορεία των Κυπρίων της Αθήνας συμμετείχε ο ΕΣΒΗ 1914

Στην Αντικατοχική πορεία που διοργάνωσαν στην Αθήνα οι Κύπριοι φοιτητές με αφορμή την 31η επέτειο της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, συμμετείχε το Σάββατο 15 Νοεμβρίου αντιπροσωπεία του Εθνικού Συλλόγου "Βόρειος Ήπειρος 1914". 
Ο Σύλλογος μας πλαισίωσε το μπλοκ της ελληνόψυχης κυπριακής φοιτητικής παράταξης ΔΡΑΣΙΣ - ΚΕΣ, το οποίο παρέμεινε για μία ώρα περίπου έξω από την τουρκική πρεσβεία φωνάζοντας συνθήματα κατά της εγκληματικής πολιτικής που ακολουθεί η Άγκυρα έναντι του Κυπριακού Ελληνισμού. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ομάδα του ΔΡΑΣΙΣ - ΚΕΣ δεν επετράπη να συνεχίσει την πορεία της στον Άγνωστο Στρατιώτη όπως είχε προγραμματιστεί, κάτι όμως που επέτρεψαν λίγο αργότερα στην φοιτητική παράταξη που πρόσκειται στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Ανα(ν)στασιάδη.

Δείτε τις φωτογραφίες από τη συμμετοχή του ΕΣΒΗ 1914 στην αντικατοχική πορεία.






Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Σάββατο 15 Νοεμβρίου: Ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914 στην αντικατοχική πορεία στην Αθήνα στο πλευρό των αδερφών Κυπρίων

Το Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014 ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914 θα συμμετάσχει στην αντικατοχική πορεία που πραγματοποιούν το μεσημέρι στην Αθήνα οι κυπριακές φοιτητικές οργανώσεις με αφορμή την συμπλήρωση 31 χρόνων από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους.

Ο Σύλλογος μας καλεί κάθε Βορειοηπειρώτη και γενικότερα όποιον Έλληνα πατριώτη το επιθυμεί, να ενταχθεί στο μπλοκ μας που θα βαδίσει μαζί με την ελληνόψυχη κυπριακή φοιτητική παράταξη ΔΡΑΣΙΣ - ΚΕΣ, ώστε να ενώσουμε τη φωνή μας με τους αδερφούς Κυπρίους διαμαρτυρόμενοι για το συνεχιζόμενο έγκλημα της στρατιωτικής κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου μας από την Τουρκία, υπό την ανοχή της διεθνούς κοινότητας.  

Η προσυγκέντρωση μας θα γίνει στις 2 μ.μ. στο οίκημα του ΔΡΑΣΙΣ - ΚΕΣ, Παιανίας 5-7 Ζωγράφου. 

Η πορεία θα περάσει έξω από την Τουρκική Πρεσβεία και θα τερματιστεί μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ!

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα από την άποψη του Διεθνούς Δικαίου

Η ομιλία του Διδάκτορα Διεθνούς Δικαίου Θαλή Μυλωνά στην εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών με θέμα: "Το Έπος της Βορείου Ηπείρου 1940-1941"

Με την ευκαιρία της  επετείου της 28ης Οκτωβρίου  και την επιθετική πολιτική των Αλβανών, εναντίον της χώρας μας, με την κυκλοφορία βιβλίων και χαρτών, για τη δήθεν Μεγάλη Αλβανία, θα ήθελα να παρουσιάσω προς το ευρύτερο κοινό, το Βορειο-ηπειρωτικό πρόβλημα  από την άποψη του διεθνούς δικαίου, με την υπευθυνότητα του Προέδρου του Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων που είναι Σύμβουλος στο ECOSOC του ΟΗΕ.

Πριν όμως προχωρήσω στην παρουσίαση του ζητήματος, για να γίνω  καλύτερα  αντιληπτός , θα μου επιτρέψετε να σας πω  ότι σύμφωνα με τις Αρχές και τους Κανόνες  της Διεθνούς Νομιμότητας τα κράτη και μάλιστα αυτά που είναι μέλη του ΟΗΕ, έχουν χάσει την αποκλειστική κυριαρχική τους αρμοδιότητα και δεσμεύονται. 

1] από το διεθνές συμβατικό και εθιμικό δίκαιο,  που καταλαμβάνει  υποχρεωτικά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις γενικές αρχές του δικαίου, που αποτελούν  jus cogens δίκαιο και εφαρμόζει  το Διεθνές Δικαστήριο  και

2] από τις διεθνείς συμβάσεις που έχουν υπογράψει και τις   υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει, καθόσον έχουν υποχρεωτικό  χαρακτήρα [pacta sunt servanda ].

Τα κράτη  σήμερα είναι υποχρεωμένα να επιλύουν τις διαφορές τους με φιλικό τρόπο και σύμφωνα με την προβλεπομένη διαδικασία  του άρθρου  33 του Κατ . Χαρτη του ΟΗΕ  και τούτο  γιατί ο πόλεμος έχει  τεθεί εκτός Νόμου από την εποχή του Kellog Pact, τις συμφωνίες του Λουγκάνο, την ΚΤΕ, τον ΟΗΕ, την Τελική Πράξη του Ελσίνκι κτλ.  και έχει παύσει να δίνει τίτλο δικαιώματος στους νικητές.

Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα, θα πρέπει να πούμε, ότι , συνίσταται από δύο σκέλη δηλ. το  Μειονοτικό και το  Εδαφικό ..

α) Το Μειονοτικό το οποίο αναφέρεται στην διασφάλιση των δικαιωμάτων της εθνικής και γηγενούς ελληνικής μειονότητας, που ζει στη Βόρειο Ήπειρο, που όμως εντελώς  παράνομα  και αυθαίρετα περιήλθε, έπειτα  από τις πιέσεις της Αυστρίας και της Ιταλίας στο Αλβανικό Κράτος και  περιλαμβάνει,

1) Την Αυτονομία  της Βορείου Ηπείρου,  σύμφωνα  με  τις προβλέψεις και τους όρους του Πρωτόκολλου της Κέρκυρας, το οποίο υπογράφτηκε μετά τον νικηφόρο αυτονομικό αγώνα το 1914, και δίνει ευρύτατες ελευθερίες στην Ελληνική μειονότητα όπως, αυτοδιοίκησης, εκπαίδευσης, θρησκείας, αστυνομίας κτλ. υπό την εγγύηση για την εφαρμογή και διατήρησή του, των Δυνάμεων που το  υπέγραψαν.
 Το Πρωτόκολλο  αποτελεί  πολυμελή  συμφωνία  σε ισχύ ,όπως και όλες οι  άλλες  συμφωνίες που καλύπτουν  τις  μειονότητες της Ευρώπης  και γιατί δεν υπάρχει χρονικό  όριο λήξεως,  δεν καταγγέλθηκε  ποτέ επισήμως σε αυτούς που  το υπέγραψαν, δεν υπογράφτηκε  νεώτερη συμφωνία που να το  ανατρέπει και δεν  προέκυψαν  γεγονότα που να είχαν ως  αποτέλεσμα την ανατροπή των  παραγόντων εκείνων, που οδήγησαν  στην υπογραφή του, για να εφαρμοστεί ο κανόνας rebus sic standibus  και
2)  Την Διασφάλιση  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και  ελευθεριών, που προβλέπονται από  την Οικουμενική Διακήρυξη της  Γεν Συνέλευσης του ΟΗΕ καθώς  επίσης και από τις  Συμφωνίες  για τα πνευματικά, αστικά  και  κοινωνικά  δικαιώματα, τα οποία  η Αλβανία έχει αναλάβει να  σέβεται και να προστατεύει  ενώπιον της ΚΤΕ και του  διαδόχου αυτής ΟΗΕ, του Δ.Δ.Δ.Δ. αλλά και  από την τελευταία  Συμφωνία [1996] που  υπέγραψε  με  την Ελλάδα και που  όλα μαζί  αποτελούν διεθνές  εθιμικό δίκαιο  δηλ. δίκαιο υποχρεωτικής εφαρμογής, από όλες τις χώρες της διεθνούς  κοινότητας.
Παρά  ταύτα η ζωή των Ελλήνων στη Β.Η. υπήρξε από την αρχή δυσμενής και καταπιεστική, για να εξελιχθεί σε εφιαλτική κυρίως  κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος, με κάτεργα και στρατόπεδα, όπως τα περιγράφουν αυτοί που τα έζησαν, για να μην αναφερθώ και στα πρόσφατα γεγονότα στη  Δερβιτσάνη,  για τα οποία  έχει  ήδη γίνει  και επίσημη  καταγγελία από τη χώρα μας.

 Από την πλευρά μου  εκείνο που θα ήθελα να σημειώσω είναι ότι η πολιτική αυτή της Αλβανίας, κατά της γηγενούς εθνικής μας μειονότητας, έρχεται σε αντίθεση με τις Συμφωνίες που έχει υπογράψει, είναι  παράνομη και πολλές φορές εγκληματική ,που  δίνει το δικαίωμα  στους Έλληνες  της μειονότητας και στην Ελλάδα να προσφύγουν  στην Επιτροπή για τα Ανθρώπινα  δικαιώματα στον ΟΗΕ, στην Επιτροπή και το Δικαστήριο του Συμβουλίου της Ευρώπης αλλά και στο Ποινικό Δικαστήριο της Ρώμης, για να ζητήσουν την καταδίκη της, την αποκατάσταση των ζημιών και την λήψη μέτρων για την αποτροπή παρομοίων ενεργειών στο μέλλον  κτλ. πράγμα που έχει γίνει στο παρελθόν, αλλά  που  θα πρέπει να επαναλαμβάνεται, κάθε φορά που έχουμε σοβαρές παραβιάσεις, αντί της  αποστολής κάποιας διαμαρτυρίας από το ΥΠΕΞ, για τις οποίες δεν ιδρώνει το αυτί των Αλβανών, πέραν των μέτρων  εκείνων  που θα αναφέρουμε στη συνέχεια.


  Β] Το Εδαφικό, που σημαίνει, το ιερό και απαράγραπτο δικαίωμα της Ελλάδας για  την διεκδίκηση της Βορείου Ηπείρου, όπως είχε διακηρύξει ο Γ.Παπανδρέου , στην οποία ανήκει  από τα προϊστορικά χρόνια, όπως αναφέρει ο Όμηρος, αφού  εκεί βοσκούσε τα κοπάδια του ο Οδυσσέας και βεβαιώνεται από τους αρχαίους συγγραφείς και από τις αρχαιολογικές ανασκαφές  των Ελληνικών πόλεων, όπως της Φοινίκης, του Βουθρωτού, της Απολλωνίας κτλ.
Η Εδαφική  τώρα διεκδίκησης της Β.Η. μπορεί να γίνει, με βίαια  στρατιωτικά  η  με  ειρηνικά  μέτρα,  όπως..
  α) με τους  όρους του alla manu militare, δηλ. δια της στρατιωτικής βίας, την οποίαν απορρίπτουμε, γιατί ο ΟΗΕ και το Διεθνές Εθιμικό και Συμβατικό Δίκαιο, το απαγορεύουν  αλλά και  γιατί  η μικρή, έντιμη και  ηρωική  Ελλάδα, θα πρέπει να σέβεται τη Διεθνή Νομιμότητα και
β) με την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, τις Διεθνείς Συνθήκες και τις Αποφάσεις που έχουν ληφθεί,  όπως θα δούμε παρακάτω, που    προβλέπουν  την παραχώρηση της Β.Η.  στην Ελλάδα.. 


Βέβαια θα πείτε, ότι σήμερα  η Διεθνής Νομιμότητα δεν επιτρέπει τις αλλαγές των συνόρων. Η απάντηση είναι ναι, πλην όμως  οι  αλλαγές  γίνονται ακόμη και με βίαια μέτρα, κατά παράβαση της διεθνούς νομιμότητας [όπως η Διάλυση Γιουγκοσλαβίας, το Κοσσυφοπέδιο, η Ουγγαρία, η  Κριμαία  κτλ.).
Στην δική μας, όμως περίπτωση, η διεκδίκηση της Βορείου Ηπείρου από την Ελλάδα, δεν επιδιώκεται με βίαιη  μέτρα , αλλά  με την εφαρμογή  μιας  σειράς  από διεθνείς συμφωνίες, συνθήκες και αποφάσεις , που έχουν αναγνωρίσει και  επιβάλουν  την παραχώρηση της Β.Η. στην Ελλάδα, λόγω ιστορικών,  κοινωνικών ,γεωστρατηγικών λόγων κυλ. Αλλά   και  λόγω  Συμβατικών  Υποχρεώσεων των Μεγ. Δυνάμεων, οι οποίες αναγνώρισαν τα δίκαια της Ελλάδος για τη Βόρειο Ήπειρο και  υποσχέθηκαν  κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Ελλάδα γινότανε ολοκαύτωμα, με απώλειες , 13.327 νεκρούς Αξιωματικούς και στρατιώτες, στα βουνά της Βορείου Ηπείρου  και 1.606.922 θύματα   μέχρι το τέλος του πολέμου, δηλ. το  [1/7] του πληθυσμού της και  ολόκληρο τον οικονομικό της πλούτο, στη στεριά και τη θάλασσα, για να δώσει  την πρώτη Νίκη στους  συμμάχους και για να συντελέσει έτσι αποφασιστικά στη Νίκη κατά του Άξονα.
Η υπόσχεση λοιπόν αυτή των Μεγάλων Δυνάμεων, που έχει  όμως Συμβατικό χαρακτήρα και συναρτάται με τη Συνδιάσκεψη των Παρισίων του 1946 και την Επιτροπή  των Υπουργών των Εξωτερικών των Μεγ.Δυνάμεων, δεν έχει δυστυχώς μέχρι σήμερα εκπληρωθεί, παρά το γεγονός ότι έχει  διακηρυχθεί   επισήμως και  από αρμόδια πρόσωπα, που είχαν την αρμοδιότητα και πληρεξουσιότητα  να δεσμεύουν τις χώρες τους, όπως ήταν οι ηγέτες των συμμάχων χωρών ο Τσώρτσιλ, ο Ηντεν, ο Ρούσβελτ, ο Ντέ-Γκώλ, οι Επίσημες Ανακοινώσεις της Σοβιετικής Ένωσης, οι Στρατηγοί  που  διεξήγαγαν  τον πόλεμο  κτλ.


 Πέραν  όμως των υποσχέσεων και ταυτοχρόνως  συμβατικών υποχρεώσεων των Μεγ.Δυνάμεων  για την παραχώρηση της Βορείου  Ηπείρου, η Ελλάδα διεκδικεί την  Βόρειο Ήπειρο –όπως είπαμε  –και υπάρχει προς τούτους  και περαιτέρω αναγνώριση του  δικαιώματός της και από την  Ολομέλεια της Συνδιάσκεψης των 21 Εθνών  που διεξήγαγαν  τον  πόλεμο κατά του Άξονος και  συνήλθαν στο  Παρίσι στις 29/7/ έως τις 15/10/1946, πλην όμως ανέβαλαν  να αποφασίσουν ,παραπέμποντας το  θέμα  στην προσεχή Σύνοδο των 4  Υπουργών των Μεγ. Δυνάμεων  και τούτο γιατί η Ελλάδα  είχε  χάσει το κύρος, την αίγλη  και το σθένος της,  για να  την επιβάλει, λόγω των εσωτερικών  ιδεολογικών της συγκρούσεων  και της ανταρσίας του Κ.Κ.Ε., που έδωσε το άλλοθι στο  υπουργό της  Σοβιετικής  Ένωσης  Μολότωφ, να  αρνηθεί τη συζήτηση, παραπέμποντας το ζήτημα  σε  μελλοντική συζήτηση..

 Τέλος, στη Συνδιάσκεψη των 4 ΥΠ.ΕΞ. στις 4/11/1946 στη Νέα Υόρκη, συμφωνήθηκε όπως το αίτημα της Ελλάδος για τη Βόρειο Ήπειρο  αποφασιστεί μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης, με την Αυστρία και τη Γερμανία, και για την μεν Αυστρία, η Συνθήκη Ειρήνης υπογράφτηκε  στις  15/5/1955, για δε τη  την Γερμανία  στη Μόσχα το Σεπτέμβριο το 1990, πλην όμως  η εκκρεμότητα του Αιτήματός μας,  της διεκδίκησης της  Βορείου  Ηπείρου, παρέμεινε και πάλι εκκρεμές, καθόσον η επίσημη Ελλάδα, εκτός μιας επιστολής του Μακαριστού Μητροπολίτου Σεβαστιανού,  ουδέν έπραξε.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσω ότι η υποχρέωση παραχώρησης της Β.Η. στην Ελλάδα, προβλεπότανε από μια σειρά  διεθνείς συμφωνίες, τις οποίες και  παραθέτω κατωτέρω, οι οποίες  δεν μπορούν να αγνοηθούν, γιατί ορίζουν και προσδιορίζουν  το πολιτικό  παρελθόν και το μέλλον της Β.Η. όπως .
1] Η Συμφωνία  του Πρωθυπουργού της Ελλάδας  Γ.Θεοτόκη με τον  ηγέτη των  Αλβανών Ισμαήλ Βλώρα το 1908 ,  πριν να γίνει πράκτωρ της  Αυστρο-Ουγγαρίας και της Ιταλίας, να προχωρήσουν τα Ελληνικά  στρατεύματα μέχρι τον Αυλώνα, το Γενούσο ποταμό  κα εκείθεν  μέχρι το Μοναστήρι, για τον  καθορισμό των συνόρων μεταξύ  Ελλάδας και Αλβανίας.
2] Η συμφωνία  της Ελλάδος με την Γιουγκοσλαυία  το 1913,με την οποίαν  αναγνωριζόταν  η υπαγωγή της Βορείου Ηπείρου, υπό την επιρροή της Ελλάδος
3] Η συμφωνία  της Ανταντ [1915] [Αγγλία,Γαλλία,Ρωσία] με την Ιταλία, η οποία προέβλεπε  ότι  η  Ελλάδα  θα  έπαιρνε  τη Βόρειο  Ηπειρο.
4] Η συμφωνία [μυστική] Βενιζέλου –Τιτόνι [1919] σύμφωνα  με την οποίαν η Ιταλία ανελάμβανε  να υποστηρίξει στη Συνδιάσκεψη  των Παρισίων [1920] τις διεκδικήσεις  της Ελλάδος στη Βορειο Ηπειρο
5] Η Απόφαση  του Συμβουλίου Ειρήνης στη  Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1920, σύμφωνα με την οποία είχε  αποφασιστεί να παραχωρηθεί η  Βόρειος  Ήπειρος  στην Ελλάδα 
6] Η συμφωνία  της Ελλάδας με την Αλβανία  το 1920, στην Καπεστίτσα με την  οποίαν η Αλβανία αναγνώριζε  τα δικαιώματα της Ελλάδος  στη Βόρειο Ηπειρο.
7]  Η απελευθέρωση  της Β.Η. τρείς  φορές από τον  Ελληνικό στρατό, [1912/13, 1914,1940 ] .
8] Η πρόταση  ένωσης  της Αλβανίας με την  Ελλάδα το 1944, με τη σύμφωνη  γνώμη όλων των πολιτικών κομμάτων  της Αλβανίας, οι εκπρόσωποι των  οποίων  με επικεφαλής τον τέως  Πρωθυπουργό τους Κότσια Κότα, επισκέφτηκαν την Ελλάδα για  αυτό το σκοπό, που όμως τελικώς  δεν  πραγματοποιήθηκε, γιατί οι  Γερμανοί  δεν είχαν αποχωρήσει  ακόμη  από της Ελλάδα,  η  Ελληνική Κυβέρνηση βρισκότανε  στο Λίβανο και  γιατί εντωμεταξύ  στην Αλβανία κατέλαβε την  εξουσία ο  Εμβέρ  Χότζα με  τη βοήθεια του Τίτο..
9] Οι Αποφάσεις  της Αμερικανικής Γερουσίας το 1920 και το 1946, με τις οποίες  οι Αμερικανοί είχαν  αποφασίσει  να παραχωρηθεί  η Βόρειος  Ήπειρος στην Ελλάδα .
Κατόπιν των ανωτέρω, η διεκδίκηση της Βορείου Ηπείρου  από την Ελλάδα σήμερα, όπως είπαμε,  μπορεί  να  γίνει  με βάση , ιστορικούς, κοινωνικούς,  γεωστρατηγικούς και συμβατικούς λόγους και κυρίως λόγω των κάτωθι ισχυρών  όπλων, που έχει στη φαρέτρα της ,  όπως..
1]  Η  Συμβατική υποχρέωση των Μεγ. Δυνάμεων, την οποία διεκήρυξαν και ανέλαβαν, κατά  τη διάρκεια του πολέμου, ότι  θα ικανοποιήσουν όλες τις  Εθνικές Διεκδικήσεις της Ελλάδος, κατά του άξονος στον οποίο ανήκε και η Αλβανία,  αφού τα στρατεύματά της πολεμούσαν  στο πλευρό της Ιταλίας στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και στο πλευρό των Γερμανών στο ανατολικό μέτωπο  και η οποία εκκρεμεί ενώπιον της Επιτροπής των Υπουργών των Εξωτερικών των Μεγάλων Δυνάμεων
2]  Η  θυσία  13.327 Ελλήνων  Αξιωματικών και  στρατιωτών  στον πόλεμο του  1940/41, που είναι θαμμένοι  στοά ιερά  χώματα  της Β.Η. και  η απώλεια  1.606.922  θυμάτων δηλ. το  1/7  του πληθυσμού της,
3]  Η διατάραξη της γεωστρατηγικής ισορροπίας της περιοχής, με την  επέκταση των Αλβανών στο Κοσυφοπέδιο και τις προοπτικές της  στο Τέτοβο της Fyrom , καθιστούν, όπως έχει διακηρυχθεί, αναγκαία την παραχώρηση της Β.Η. στην Ελλάδα…



Και ερωτάται ? στην περίπτωση της τυχόν απροθυμίας των Μεγάλων Δυνάμεων, όπως είπαμε να συζητήσουν το Βορειο-ηπειρωτικό, είναι  πρόσφορη η διεθνής συγκυρία για την ανακίνηση του Ζητήματος ? 
Κατά την ταπεινή μου γνώμη,  είναι πρόσφορη η εποχή για την ανακίνηση  του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος, γιατί τα δίκαια και οι τίτλοι της Ελλάδας είναι πολύ ισχυροί, αλλά και γιατί  η Αλβανία  σήμερα  δεν  νομίζω ότι  βρίσκεται στη καλύτερη θέση  έναντι της διεθνούς  κοινότητας, π.χ. με την  Ρωσία του Πούτιν, λόγω του Κοσσυφοπεδίου και της Σερβίας. με την Κίνα η οποία δείχνει  ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελλάδα παρά για την Αλβανία, με τη Γαλλία  η οποία η οποία έχει μακροχρόνια φιλία και συμμαχία με την Ελλάδα  και τέλος με τις  ΗΠΑ  η Γερουσία της οποίας  δύο φορές έχει ψηφίσει να παραχωρηθεί η Βόρειος Ήπειρος στην Ελλάδα, που σημαίνει ότι η διεθνής συγκυρία  είναι ευνοική για τη χώρα μας, πέραν του ότι εμείς δεν στηρίζουμε τα δίκαιά μας για τη Β.Η. μόνο στη  φιλία μας με τις άλλες χώρες ,αλλά στη εφαρμογή των διεθνών  συμφωνιών  και στις συμβατικές υποχρεώσεις που ανέλαβαν να εκπληρώσουν οι  Μεγ. Δυνάμεις  με διακηρύξεις των ηγετών τους, κατά τη διάρκεια του πολέμου και στα πλαίσια της συμμαχίας, η εγκυρότητα των οποίων [συμβατικών υποχρεώσεων] έχει βεβαιωθεί και από το Διεθνές Δικαστήριο.  
Θα πρέπει λοιπόν, η χώρα μας να  επανέλθει  επισήμως επί του θέματος και να ανοίξει  τη θύρα της  νόμιμης διαδικασίας ,όπως αυτή προβλέπεται από τη διεθνή νομιμότητα, με σκοπό την λήψη απόφασης για την ικανοποίηση του αιτήματός μας.
  Προς τούτοις, το ΥΠΕΞ θα πρέπει  να συγκροτήσει  Επιτροπή Εξειδικευμένων  Διπλωματών και  Επιστημόνων, η  οποία  αφού μελετήσει  το ζήτημα  από  κάθε πλευρά, να ετοιμάσει  το σχέδιο που θα  να εισηγηθεί  στην Κυβέρνηση  για την εφαρμογή  του.
Αυτό βέβαια  θα έπρεπε να είχε γίνει από πολλά χρόνια πριν, αλλά ποτέ  δεν είναι αργά,
Θα πρέπει λοιπόν, να φροντίσουμε από τώρα ,να προετοιμαστεί  ο Φάκελος της προσφυγής  για την  ενεργοποίηση  της  Επιτροπής  και την ανακίνηση  του Βορειοηπειρωτικού και στην περίπτωση απροθυμίας να συνέλθουν σε Σύνοδο να προσφύγουμε  στην Επιτροπή Νομικών του ΟΗΕ ή στη Γνωμοδοτική Διαδικασία του Διεθνούς Δικαστηρίου, για την υφιστάμενη ή υποχρέωση της Επιτροπής, να συνέλθει σε Σύνοδο, προκειμένου να συζητήσει και να αποφανθεί, για το Βορειοηπειρωτικό.
Το Διεθνές Δικαστήριο βάσει του άρθρου 36 του Καταστατικού του, έχει αρμοδιότητα να αποφανθεί για την ισχύ ή μη των διεθνών συμφωνιών και υποχρεώσεων, που σας παρέθεσα πιο πάνω,  αλλά και για την ύπαρξη γεγονότων που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο ή τις διεθνείς υποχρεώσεις.

Τέλος καθ’ όσον αφορά τώρα, την Επιθετική πολιτική της Αλβανίας , η αντιμετώπισή της θα μπορούσε να  γίνει  άμεσα και αποτελεσματικά, με τη λήψη μιας σειράς  μέτρων Αντιποίνων, τα οποία  είναι νόμιμα  και σύμφωνα  με Διεθνή Νομιμότητα ,για να  σταματήσει  ο τσαμπουκάς και για να μην μετατραπεί σε καρκίνωμα, όπως το Σκοπιανό ήτοι ..
1] Προσφυγή  της Ελλάδος στο Συμβούλιο  Ασφαλείας, κατά της Αλβανίας  η οποία με την επιθετική  πολιτική της και την ασύδοτη  προπαγάνδα της, απειλεί  την εθνική  μας  ακεραιότητα, κατά παραβίαση  της διεθνούς νομιμότητας και  του Κατ.Χάρτη του ΟΗΕ  και  διαταράσσει τις φιλικές και  ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των  δύο λαών, η συνέχισή  των οποίων  προκαλεί  τον κίνδυνο διατάραξης  της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας  της περιοχής , για αυτό θα πρέπει  να διαταχθούν μέτρα  εναντίον  της και να καταδικαστεί, για  την επιθετική και παράνομη  πολιτική της
2] Αποστολή  ΝΟΤΑΣ Διαμαρτυρίας προς την  Αλβανική Κυβέρνηση ,να σταματήσει  άμεσα τις πάσης φύσεως διακηρύξεις  της κατά της εδαφικής ακεραιότητας  της Ελλάδας και της Ελληνικής  μειονότητας και να αποσύρει  τους  χάρτες και τα βιβλία  από τα Αλβανικά Σχολεία, με  τα οποία διδάσκεται η νεολαία  της Αλβανίας πλαστογραφημένη  την Ιστορία της,  ότι δήθεν  οι  ιστορικές προσωπικότητες  των Ελλήνων είναι Αλβανοί  κτλ.[κατά παράβαση των Συμφωνιών  της ΟΥΝΕΣΚΟ] καθώς επίσης και  ότι τμήματα της Ελληνικής  Επικράτειας μέχρι την Αμφιλοχία  και τον Αμβρακικό κόλπο, τη  Δυτική Μακεδονία  και την Κέρκυρα, ανήκουν στην Αλβανία.
3] Η Ελλάδα  ενώπιον αυτής της ασύδοτης  προπαγάνδας των Αλβανών θα  πρέπει να τους θέση  τακτή  προθεσμία, η παρέλευση  της οποίας  απράκτου θα  δίνει το δικαίωμα  στην Ελλάδα να ασκεί Veto και να διακόπτει   όλες  τις συνομιλίες , για την ένταξη της Αλβανίας στους Δυτικο-Ευρωπαϊκούς Οργανισμούς.
4] Η Ελλάδα  να ζητήσει εντός τριημέρου, κατάθεσης  στα Αστυνομικά Τμήματα, Υπευθύνων  Δηλώσεων, όλων των Αλβανών που  ζουν στην Ελλάδα, στις οποίες  να αναφέρονται 
α) ο αριθμός ατόμων κάθε οικογένειας
β) η Δ/νση της κατοικίας του
γ) η εργασία και ο τόπος της δουλειάς τους, ώστε να μπορούμε ανά πάσα στιγμή να τους ελέγχουμε και να τους  απελαύνουμε ..
5] Η Ελλάδα  να προχωρήσει στο κλείσιμο  των συνόρων , μεταξύ των δύο  χωρών και στην  απαγόρευση  εισόδου και εξόδου ατόμων  και εμπορευμάτων.

Εάν παρά ταύτα, η Αλβανία  συνεχίσει  την προπαγάνδα  και τις απειλές της εναντίον της χώρας μας, τα  Αντίποινα μέτρα θα πρέπει να αυξηθούν όπως ..
1) Να προχωρήσει  η χώρα μας, στην πολιτική των  κανονιοφόρων και να  αποκλείσει  με  δύο  φρεγάτες   την   είσοδο και  έξοδο των λιμανιών  της Αλβανίας και  να ασκήσει  νηοψίες  στα   διερχόμενα  πλοία, για την πάταξη του λαθρεμπορίου,  ναρκωτικών ουσιών, λαθραίων τσιγάρων, εμπόριο λευκής σαρκός, παράνομων  μεταναστών κτλ.
2] Να στείλει  ένα σμήνος F16, να σαρώσει τον  εναέριο  χώρο της  Αλβανίας, με  πτήση
 πάνω από τις στέγες  των σπιτιών τους 
3) Να απελάσει 50.000, σαν πρώτη δόση, Αλβανούς  που ζουν στην   Ελλάδα, αδιακρίτως  φύλου, ηλικίας, θρησκεύματος, εργασίας  κ.τ.λ. και να  τους απαγορεύσει  να επιστρέψουν  στην Ελλάδα   και  ας πάνε αυτοί στην Αλβανία  να τα  βρούν μεταξύ τους  και 
4] Να  επανέλθουμε  και πάλι στο εμπόλεμο μεταξύ  των δύο χωρών, που τυπικά δεν  έχει λήξη και να διακόψουμε  τις  διμερείς διπλωματικές μας  σχέσεις αλλά και τις έμμεσες  σε διεθνές επίπεδο.
Βέβαια, πάντα ταύτα, και πολλά άλλα, τα οποία παραλείπω, θα μπορούσαν να λάβουν χώρα εκ μέρους της χώρας μας, η οποία δυστυχώς παρά τα δήγματα [δαγκώματα] που δέχεται από τους όφεις των Βορείων συνόρων, τα αντιμετωπίζει  σταθερά και ψύχραιμα, ως βασικός πυλώνας σταθερότητας, ειρήνης και  ασφάλειας της περιοχής, στην οποίαν τους καλούμε να προχωρήσουν για το καλό όλων μας..

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Ο χαιρετισμός του εκπροσώπου του Δ.Σ. του ΕΣΒΗ 1914 Ελευθέριου Πρίφτη στην εκδήλωση "Το Έπος της Βορείου Ηπείρου 1940 - 1941"

Κυρίες και κύριοι εκ μέρους της προεδρικής τριανδρίας που αποτελείται από τον Ιωάννη Παππά, τον Θωμά Κουμπουλή και εμένα τον ίδιο και του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Συλλόγου Βόρειος Ήπειρος 1914, που συναποτελείται από την γενική γραμματέα Βιολέτα Νίκα και τον ταμία Μόντη Κολίλα, καλημέρα σας και ο Άγιος Δημήτριος βοήθεια μας σήμερα. Να ευχηθούμε χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και εορτάζουσες. Να ευχηθούμε βέβαια χρόνια πολλά, ελεύθερα και  ευλογημένα και στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας μας, τη Θεσσαλονίκη, που σήμερα συμπληρώνει 102 χρόνια από την απελευθέρωση της κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους με την ένταξη της στον εθνικό μας κορμό κι ας ελπίσουμε το συντομότερο να έρθει η σειρά για τις σημερινές αλύτρωτες πατρίδες. 

Παράλληλα όμως με αυτή την ευκαιρία να καταγγείλουμε την υποχωρητική τάση των υπαλλήλων των Αθηνών στο αδιαπραγμάτευτο θέμα του ονόματος της Μακεδονίας μας και να στείλουμε στους Σλάβους κατακτητές το μήνυμα πως αν επιμείνουν να το σφετερίζονται όπως και τα ελεύθερα εδάφη της θα μας βρουν μπροστά τους όπως τους προγόνους μας στις αρχές του 20ου αιώνα κατά τον ένδοξο Μακεδονικό Αγώνα.

Πριν λίγο ακούσαμε το εμβατήριο «Έχω μια αδερφή κουκλίτσα αληθινή τη λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ». Δυστυχώς οι απόγονοι μας θα αλλάξουν μερικώς αυτό το εμβατήριο που τραγουδούσε ο ένδοξος Ελληνικός Στρατός και οι στίχοι του θα λένε «Έχω μια αδελφή κουκλίτσα αληθινή, τη λένε Βόρειο Ήπειρο την πούλησαν κι αυτή», όπως πουλήθηκαν κι άλλες πατρίδες – αδερφές: Η Βόρεια Κύπρος, η Βόρεια Μακεδονία,  η Ανατολική Θράκη και πολλές άλλες. 
Έτσι κι αλλιώς το συγκεκριμένο εμβατήριο άρχισε να καταργείται από τις εκδηλώσεις του στρατού αλλά και από τα σχολεία κατά τις εθνικές εορτές μετά το 1974, με την αιτιολογία να μην εκφράζουμε επεκτατικές πολιτικές και θίγουμε τους εντός εισαγωγικών φίλους γείτονες αλβανούς.
Παράλληλα την τελευταία δεκαετία αφανίζονται για τον ίδιο λόγο και οι λίγες αναφορές στην ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού από τα σχολικά βιβλία της Ελλάδας.
Υπάρχει λοιπόν ένας άτυπος διωγμός σε κάθε τι που κάνει λόγο δημόσια για την Βόρειο Ήπειρο. Κι όμως κυρίες και κύριοι γιατί ο εκάστοτε Έλληνας Πρωθυπουργός ενώ καμαρώνει για το Ζάππειο και πολλές άλλες ευεργεσίες των Βορειοηπειρωτών αδιαφορεί για την ιδιαίτερη πατρίδα τους;

Όλα αυτά τα χρόνια, από την άλλη πλευρά, παρακολουθούμε τους Αλβανούς να προκαλούν με κάθε τρόπο, τονίζοντας στα δικά τους σχολικά βιβλία τις ανυπόστατες και ανιστόρητες αναφορές τους για «αλβανικές περιοχές στην Ελλάδα», όπως εννοούν την Δυτική Μακεδονία, την ελεύθερη Ήπειρο ακόμα και την Κέρκυρα, ενώ η Αθήνα παραμένει ουσιαστικά απλός θεατής.
Το αποκορύφωμα αυτής της προκλητικότητας το είδε όλη η Ευρώπη και όλη η υφήλιος το βράδυ της 14ης Οκτωβρίου στο Βελιγράδι, πάνω από το γήπεδο που διεξαγόταν ο ποδοσφαιρικός αγώνας Σερβίας – Αλβανίας, όπου ύπτατο η σημαία της αλβανικής ονείρωξης για την μεγάλη Αλβανία. Το ίδιο βράδυ, με αφορμή αυτή την κίνηση, οι Αλβανοί είπαν να δείξουν το μίσος τους προς τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό και το χριστιανικό στοιχείο με τις προκλήσεις τους στη Δερβιτσάνη και στη Χιμάρα, όπου απειλούσαν τους κατοίκους που κρατούν Θερμοπύλες στην κατεχόμενη Ήπειρο μας.  
Να σημειωθεί ότι εκείνη την ημέρα, την 14η Οκτωβρίου 2014, συμπληρώνονταν 100 χρόνια από την επιστροφή του Ελληνικού Στρατού στη Βόρειο Ήπειρο μετά τον νικηφόρο αυτονομιακό αγώνα που έδωσαν οι πρόγονοι μας. Μήπως αυτή η σύμπτωση πρέπει να υπενθυμίσει σε κάποιους το χρέος τους; Τι λέτε κύριοι εκπρόσωποι των κομμάτων;

Η σημερινή μας εκδήλωση έχει ως θέμα «Το Έπος της Βορείου Ηπείρου 1940 - 1941». 
Ένας χαρακτηρισμός στον οποίο θα δώσουμε έμφαση, γιατί όπως είπε νωρίτερα και η συναγωνίστρια από την Κύπρο ή πιο σωστά από τη νότιο Ελλάδα, η συντονίστρια μας Ειρήνη Γεωργιάδου, αυτή είναι η σωστή ονομασία και όχι το όπως άδικα αποκαλείται αλβανικό Έπος. Από τα μέσα Νοεμβρίου 1940 όταν ο ένδοξος Ελληνικός Στρατός έδιωχνε τους Ιταλούς εισβολείς από την επικράτεια του ελληνικού κράτους, συνέχιζε τον πόλεμο που είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου για τρίτη φορά. Δυστυχώς όμως τα ωραία δεν έχουν μεγάλη διάρκεια και έτσι οι στρατιώτες μας μετά από λίγους μήνες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν υπό το βάρος της γερμανικής επίθεσης τον Απρίλιο του 1941.

Ευτυχώς για εμάς συμπατριώτισσες και συμπατριώτες μας ευλόγησε ο Θεός και γεννηθήκαμε Έλληνες και Έλληνες θα πεθάνουμε. Είναι στο χέρι μας να υπενθυμίσουμε σε όλο τον κόσμο πως οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.   
Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουμε τον αγώνα μας μέχρι να υψωθεί η γαλανόλευκη στο κάστρο της Κερύνειας, στην Παναγία τη Σουμελά, στο Κάστρο της Χιμάρας και στην πρωτεύουσα της Ρωμιοσύνης στην Αγιά Σοφιά.

ΕΝΩΣΙΣ Η ΘΑΝΑΤΟΣ!


Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Ο χαιρετισμός του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέα στην εκδήλωση "Το Έπος της Βορείου Ηπείρου 1940-1941"

O  Μητροπολίτης
Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανης & Κονίτσης                            
 Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ  
Τη 24η Οκτωβρίου  2014  


Μ Η Ν Υ Μ Α
Προς τον Εθνικόν Σύλλογον «Βόρειος Ήπειρος 1914» 

Αγαπητοί Συμπατριώτες, 

Το θρυλικό Έπος του 1940-41, που γράφτηκε στα βουνά της Βορείου Ηπείρου της Ελληνικής, είναι πράγματι μοναδικό στην τρισχιλιόχρονη Ιστορία της Πατρίδας μας.
Μοναδικό, γιατί οι λίγοι τα έβαλαν με την ισχυρή Ιταλική αυτοκρατορία και την συνέτριψαν, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες: τα χιόνια, τους πάγους, τις τρομερές χιονοθύελλες, τα κρυοπαγήματα, την πείνα που θέριζε τους γενναίους φαντάρους μας, αφού η Επιμελητεία δεν πρόφθαινε τον Στρατό μας, ο οποίος κάθε μέρα προχωρούσε μπροστά, απωθώντας τον θρασύδειλο επιδρομέα προς την θάλασσα!
Μοναδικό, γιατί οι φαντάροι μας, πολεμώντας σαν ημίθεοι, ελευθέρωναν την μία μετά την άλλη τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου, καθώς και τα Ελληνόψυχα χωριά της. Στο Αργυρόκαστρο, στους Αγίους Σαράντα, στην Χειμάρρα και στην Κορυτσά, σ’ όλη την Βόρειο Ήπειρο, κυμάτιζε περήφανη η Γαλανόλευκη Σημαία μας, ενώ οι Βορειοηπειρώτες υποδέχονταν με δάκρυα χαράς τους Γενναίους του Στρατού μας, ως ελευθερωτές από την τυραννία των Αλβανών και των Ιταλών συμμάχων τους.
Μοναδικό, γιατί για πρώτη - και μοναδική, δυστυχώς, - φορά, το Γένος των Ελλήνων παρουσιάστηκε Ενωμένο, σαν «μια γροθιά» απέναντι στην επίθεση την απρόκλητη της φασιστικής Ιταλίας. Η Πολιτειακή Ηγεσία με τον Βασιλέα Γεώργιο τον Β΄, η Πολιτική Ηγεσία με τον Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά και η Στρατιωτική Ηγεσία με τον Αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο, έδωσε ηρωϊκό το «παρών» σ’ εκείνο το τιτάνιο αγώνα.
Κι’ από πάνω να τους ευλογή ο Άρχηγός της Ελληνικής Εκκλησίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Έλλάδος Χρύσανθος ο από Τραπεζούντος, που έστειλε σε όλο το Στράτευμα την εικόνα της Παναγίας με την ιδιόχειρη αφιέρωσή του: «Νικηταί υπό την σκέπην της Παναγίας».

Τέλος, μοναδικό, γιατί ολόκληρο το Έθνος έδειξε την βαθειά του πίστη προς τον Χριστό, και την πεποίθησή του στην απάντηση της Παναγίας προς τους Ιταλούς, που είχαν πνίξει την «ΕΛΛΗ» στο λιμάνι της Τήνου, την ημέρα της γιορτής της, στις 15 Αυγούστου 1940. Άνδρες, γυναίκες, νέοι, νέες και παιδιά γέμιζαν ασφυκτικά τους Ναούς στις παρακλήσεις και στις Ακολουθίες, που γίνονταν για την νίκη του Στρατού μας. Κι’ όταν οι καμπάνες των Εκκλησιών διαλαλούσαν τις αλλεπάλληλες νίκες, και πάλι ο Λαός μας έτρεχε στους Ναούς για να ευχαριστήσει τον Κύριο και να ψάλη περιχαρής «τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα Νικητήρια...».

Ναι ! Το Έπος του 1940-41 υπήρξε μοναδικό. Γιατί, εκτός των άλλων, έδωσε στους κατατρομαγμένους λαούς της Ευρώπης την βεβαιότητα, ότι ο Άξονας δεν ήταν αήττητος, αφού η μικρή Ελλάδα τα έβαλε με τον υπερφίαλο δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι και τον συνέτριψε, αλλά και τον εγελοιοποίησε διεθνώς.
Ας κρατήσουμε, αδελφοί, το σύνθημα του Σαράντα: Ενότητα, Πίστη ακλόνητη στον Θεό και αγάπη προς την Ελλάδα και την Βόρειο Ήπειρο. Έτσι και μόνον το Ελληνικό Έθνος όχι απλώς θα ξεπεράση τις ποικίλες σημερινές δυσκολίες, αλλά, κάτω από την σκέπην της Αγίας μας Εκκλησίας, θα ζήσει και θα μεγαλουργήσει. ΑΜΗΝ. 


 Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης  
Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Την επέτειο της απελευθέρωσης της Χιμάρας και τη μνήμη του Αρχηγού Σπυρομήλιου τίμησε ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914



Την 102η επέτειο της απελευθέρωσης της Χιμάρας από τον οθωμανικό ζυγό τίμησε την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014 ο Εθνικός Σύλλογος "Βόρειος Ήπειρος 1914", πραγματοποιώντας μία λιτή και σεμνή εκδήλωση τιμής και μνήμης στο οικογενειακό μνήμα του Ταγματάρχη Σπύρου Σπυρομήλιου. 

Δεκάδες μέλη και φίλοι του Συλλόγου συγκεντρώθηκαν στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών όπου τελέστηκε τρισάγιο στο σημείο που αναπαύεται ο θρυλικός Αρχηγός της Χιμάρας, από τον πατέρα Παναγιώτη Γκέζο, ο οποίος έχει την καταγωγή του από την ηρωική πόλη.

Στη συνέχεια αναγνώστηκε ένα σύντομο ιστορικό για την απελευθέρωση της Χιμάρας στις 5 Νοεμβρίου 1912, από δυνάμεις Χιμαραίων και Κρητών εθελοντών υπό την αρχηγεία του Σπυρομήλιου καθώς και το ποίημα που περιέγραφε με γλαφυρό τρόπο και σύμφωνα με το κλίμα της εποχής εκείνης τις μάχες των Ελλήνων της περιοχής κατά των τουρκαλβανών. 
Ακολούθησε σύντομος χαιρετισμός από εκπρόσωπου του Διοικητικού Συμβουλίου και κατάθεση στεφάνου στην είσοδο του οικογενειακού μνήματος του Σπυρομήλιου.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τους παρευρισκόμενους να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο και να βροντοφωνάζουν τον όρκο που έδωσε ο Σπυρομήλιος στην Πανηπειρωτική Συνέλευση του Δελβίνου στις 23 Ιουνίου 1914 "ΕΝΩΣΙΣ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!".

Το Δ.Σ. του Εθνικού Συλλόγου "Βόρειος Ήπειρος 1914" 

esvh1914@gmail.com


  
 





Ιστορικό της Απελευθέρωσης της Χιμάρας - 5 Νοεμβρίου 1912

Στις 5 Οκτωβρίου 1912 η Ελλάδα συμμαχώντας με τα χριστιανικά κράτη της βαλκανικής χερσονήσου (Βουλγαρία, Μαυροβούνιο, Σερβία) κήρυξε τον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως «Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος» (1912-΄13). Οι Έλληνες ξεκινούν τον ιερό αγώνα για την απελευθέρωση των αλύτρωτων αδερφών σε Μακεδονία και Ήπειρο από τη μεθόριο της Θεσσαλίας, στο Σαραντάπορο και στις 26 Οκτωβρίου απελευθερώνουν τη Θεσσαλονίκη. 

Η Ήπειρος είναι  δευτερεύον μέτωπο στα επιτελικά σχέδια αλλά ο Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος αντιλαμβάνεται αμέσως την στρατηγική, πολιτική και πολεμική σκοπιμότητα  της προώθησης όσο το δυνατόν  περισσότερο στα βορειοδυτικά άκρα των εθνικών μας διεκδικήσεων και εκδίδει την διαταγή υπ’ αριθ. 88263:

«Κρίνω  πολιτικώς σκόπιμον να καταληφθή το ταχύτερον  Χιμάρα και υψωθεί εκεί Ελληνική Σημαία. Προς τον σκοπόν τούτον δύνασθε να διαθέσητε  εθελοντικόν τι Σώμα αποβιβαζόμενον δια  θαλάσσης εις Χιμάραν  υπό την ηγεσίαν αυτού του Σπυρομήλιου. Το πράγμαν ευκταίον, αν είναι δυνατόν  να γίνη μέχρις της Κυριακής, λαμβανομένου υπ’ όψη ότι η Πύλη εζήτησε απ’ ευθείας ανακωχήν, δια να διαπραγματευθή τους προκαταρκτικούς όρους της ειρήνης, συμφέρον δε έχομεν κατά την ανακωχήν ταύτην η δράσις μας να είναι γνωστόν να έχη επεκταθή μέχρι του βορείου μέρους της διεκδικήσεως μας. Μόλις αναχωρήση δια θαλάσσης δια Χιμάραν Σώμα, δύνασθε να μοι αναγγείλητε την κατάληψιν ως γενομένην ήδη, ίνα γνωσθή δημοσία δια του τύπου».


Η κυβέρνηση  Βενιζέλου είχε επιλέξει ήδη, με την έκρηξη του πολέμου, τρεις αξιωματικούς, τον Tαγματάρχη Χωροφυλακής Σπύρο Σπυρομήλιο και τους Τσόντο και Μάνο που στάλθηκαν στο ηπειρωτικό μέτωπο για να προετοιμάσουν με σώματα προσκόπων την επιχείρηση.
Ο Σπυρομήλιος  που καταγόταν από τη Χιμάρα, διατάχθηκε να μεταβεί στην Κέρκυρα όπου και παραβρέθηκε από τις αρχές Οκτωβρίου για να οργανώσει εθελοντικά σώματα συμπατριωτών του, να μεριμνήσει για το σταδιακό εξοπλισμό των Χιμαριωτών και να συνεννοηθεί με Αλβανούς μπέηδες της περιοχής για την ει δυνατόν εκούσια υποταγή τους στις ελληνικές δυνάμεις και την από κοινού εξέγερση κατά των Τούρκων. Παράλληλα διατάχθηκε ο Αρχηγός του Στρατού Ηπείρου να παράσχει στο Σπυρομήλιο κάθε δυνατή βοήθεια για την εκπλήρωση της αποστολής του.


Έτσι στις 3 Νοεμβρίου στην Κόπραινα Άρτας επιβιβάστηκαν στο ατμόπλοιο «Αχελώος» 200 Κρήτες εθελοντές, με προορισμό την Κέρκυρα, για την άμεση ενίσχυση του σώματος εθελοντών του Σπυρομήλιου.
Πρόταση του Στρατηγείου Ηπείρου για προώθηση κατά την επιχείρηση των εθελοντικών τμημάτων μέχρι το Αργυρόκαστρο δε θεωρήθηκε από το Υπουργείο Στρατιωτικών ότι θα ήταν δυνατή. Αντίθετα μάλιστα κατά την ανταλλαγή απόψεων, παραλίγο να ματαιωνόταν η όλη επιχείρηση εξαιτίας τηλεγραφήματος της Νομαρχίας Κέρκυρας, στο οποίο εκφράζονταν φόβοι ότι η απόβαση στη Χιμάρα θα είχε ως συνέπεια την εκκένωση της από τα γυναικόπαιδα εξαιτίας του φόβου επιθέσεως των Τουρκαλβανών. Χρειάστηκαν επίμονες αιτήσεις και υποσχέσεις του Σπυρομήλιου προς την Κυβέρνηση και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, για να ακυρωθεί η διαταγή αναστολής της επιχειρήσεως. 

Την αυγή της 5ης Νοεμβρίου Χιμαριώτες, Κρήτες και άλλοι εθελοντές χωρίς να καθυστερήσουν επιβιβάστηκαν στα ατμόπλοια και απέπλευσαν από την Κέρκυρα με συνοδεία ατμομυοδρόμωνες (ποταμόπλοια).
Στις 7:30 το πρωί τα ελληνικά τμήματα υπό τον Ταγματάρχη Σπυρομήλιο, αποβιβάζονταν στα Σπήλια της  Χιμάρας χωρίς να συναντήσουν αντίσταση.
Ο Σπυρομήλιος όρισε ένα τμήμα να κατευθυνθεί  στον αυχένα Λογαρά, ένα δεύτερο (τους Κρήτες) το τοποθέτησε στη νότια είσοδο της πόλης, προς τον Πάνορμο και το τρίτο, οι Χιμαριώτες εθελοντές, ανέλαβε να καταλάβει το Διοικητήριο στο Κάστρο της Χιμάρας. Οι διαταγές του Ταγματάρχη ήταν να αποφευχθούν οι φόνοι για να προσεταιριστούν τα χωριά του Κουρβελεσίου.
Κατά την κίνηση τους προς το κέντρο της κωμοπόλεως οι Χιμαραίοι εθελοντές δέχθηκαν πυρά τουρκικού τμήματος οχυρωμένου στο κτίριο του Διοικητηρίου. Επακολούθησε συμπλοκή στην οποία πήραν μέρος και οι ένοπλοι κάτοικοι, με αποτέλεσμα εντός ολίγου να αποκλειστούν οι Τούρκοι στρατιώτες και δημόσιοι υπάλληλοι μέσα στο Διοικητήριο. Στο μεταξύ κατέφτασε και το τμήμα των Κρητών εθελοντών και τελικά μετά από σύγκρουση μίας περίπου ώρας οι Τούρκοι παραδόθηκαν.
Οι απώλειες ήταν τρεις νεκροί Τούρκοι στρατιώτες και ένας τραυματίας Χιμαριώτης εθελοντής. Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι 19 Τούρκοι οπλίτες  και 13 δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι στάλθηκαν στο στρατόπεδο της Κέρκυρας.


Μετά την παράδοση της τουρκικής φρουράς ο Ταγματάρχης Σπύρος Σπυρομήλιος εισήλθε στο κάστρο της Χιμάρας επικεφαλής των άλλων εθελοντικών σωμάτων,  υψώνοντας στο Διοικητήριο τη γαλανόλευκη σε ατμόσφαιρα συγκίνησης και αγαλλίασης.

Στις 2 το μεσημέρι η Ελληνική Σημαία κυμάτιζε στο προπύργιο του Ελληνισμού μέσα σε ένα παραλήρημα χαράς και εθνικού ενθουσιασμού.  
Η Χιμάρα ήταν ελεύθερη! 


Αμέσως μετά ο Σπυρομήλιος με Προκήρυξη του  κήρυξε τη Χιμάρα «ελευθέραν ως αναπόσπαστον τμήμα της μίας και αδιαίρετου μεγάλης Ελληνικής Πατρίδος».

Η ιστορική Προκήρυξη  είχε ως εξής:

« Χειμαρριώται!      
Καταλαμβάνων  εν ονόματι του  Βασιλέως των Ελλήνων  Γεωργίου του Α΄ και  της Ελληνικής  Κυβερνήσεως την Επαρχίαν Χειμάρρας, κηρύσσω αυτήν ελευθέραν ως αναπόσπαστον τμήμα της μίας και αδιαιρέτου μεγάλης Ελληνικής Πατρίδος. Πληρούται ούτω ο πόθος πολλών γενεών αίτινες επότισαν την γην ταύτην με το αίμα των και προσέφερον εις την πατρίδα τας μεγαλυτέρας των θυσιών.
Φέρων μεταξύ Υμών τα αγαθά  της ελευθερίας, της  νομίμου τάξεως και  ισοπολιτείας, τρέφω  την αδιάσειστον  ελπίδα ότι λησμονούντες το πικρόν παρελθόν θέλετε τηρήσει απέναντι των γειτόνων υμών Μουσουλμάνων την  αξιοπρεπή εκείνην  στάσιν ην υπαγορεύουσιν οι νόμοι του Ελληνικού Κράτους και τα αισθήματα λαού ανδρείου και ευγενούς ως υπήρξε πάντοτε ο ελληνικός λαός.

Η υπερτάτη δύναμις  ήτις ιθύνει τας τύχας  της ανθρωπότητος, εν τη ατελευτήτω αυτής  ευσπλαχνία ηυδόκησεν  ίνα τεθή σήμερον  τέρμα εις τα μακραίωνα υμών δεινά και δωρήση εις Υμάς ότι επόθησαν όλοι οι γίγαντες εκείνοι οίτινες εις τον βωμόν της πατρίδος προσέφεραν θυσίαν ευπρόσδεκτον και περικαλλή, την πολύτιμον και άληστον αυτών ύπαρξιν.  
Ο Ελληνικός Στρατός  φέρει προς υμάς ουχί τον τρόμον του  κατακτητού αλλά το χάρμα της ελευθερίας και την ένωσιν υμών μετά των λοιπών μελών της Ελληνικής οικογενείας, ίνα του λοιπού με τους αυτούς παλμούς και αγάπην περιβάλλεται την ταλαιπωρηθείσαν πατρίδα μας και με ενιαίαν εθνική ψυχή δοξάσητε τον δοτήρα παντός αγαθού προ του οποίου σήμερον εν συντριβή και ικεσία κλίνει ευγνωμονούσα και γόνυ και αυχένα ολόκληρος η Ελληνική φυλή.

Χειμαρριώται! Με την απόλυτον πεποίθησιν ότι και τώρα όπως πάντοτε θα ταχθήτε υπό την ιεράν σημαία της Πατρίδος συναγωνιζόμενοι μετ’ εμού του φυσικού σας Αρχηγού και των υπ’ εμέ γενναίων θέλετε μετά γενναιότητος και αυταπαρνήσεως υπερασπισθή της ελευθερίαν σας εναντίον παντός εχθρού, αναδεικνυόμενοι άξιοι απόγονοι των εν Αραχώβη, Μεσολογγίω, Πέτα και λοιπά μέρη πεσόντων προγόνων σας.

Χειμάρρα, 5 – 11 – 1912, ο Αρχηγός Σπύρος Σπυρομήλιος »