Σάββατο 27 Μαΐου 2017

To μέλος του προεδρείου Λευτέρης Πρίφτης στο STAR για τις προκλήσεις Βελίου


Οι αλβανικές προκλήσεις δεν έχουν τέλος. Σήμερα ο εθνικιστής και επικεφαλής της οργάνωσης για την "Ενωμένη Αλβανία", Ταχίρ Βελίου κατέβασε την ελληνική σημαία από το χωριό Κρανιά της Β.Ηπείρου και, όπως μπορείτε να δείτε στο ΒΙΝΤΕΟ, που ανέβασε ο ίδιος την πατάει με μίσος, και την χαρακτηρίζει "σκουπίδι".
Με αναρτήσεις στο Facebook γράφει: «Το κίνημα για την "Ενωμένη Αλβανία" δεν θα επιτρέψει στους γείτονές μας να παραβιάζουν την εδαφική κυριαρχία  και ακεραιότητα της δημοκρατίας της Αλβανίας. Το κίνημα για την “Ενωμένη Αλβανία" είναι έτοιμο να χτυπήσει  όλους τους εχθρούς του αλβανικού έθνους».
Ακόμα όμως πιο προκλητική είναι η απάντηση του εθνικιστή στο Star. Δηλώνει ότι η Πρέβεζα ανήκει στους Αλβανούς. «Για ποιο λόγο να υπάρχει σημαία της Ελλάδας στο Δέλβινο της Αλβανίας; Αν  πρέπει να υψωθεί μια σημαία, αυτή θα είναι η αλβανική στην Πρέβεζα, όπου είναι τα πραγματικά σύνορα της Ενωμένης Αλβανίας».
Ο Ταχίρ Βελίου θεωρείται από τους πιο σκληροπυρηνικούς εθνικιστές της Αλβανίας. Στη λέξη εχθρός "βλέπει" πάντα την Ελλάδα και η κίνηση του αυτή θεωρείται αντίποινο μετά την ανάρτηση του χάρτη της Β. Ηπείρου από τον Μητροπολίτη Κόνιτσας.
«Πρώτα εμείς , μετά ο μητροπολίτης... Ο Ταχίρ Βελίου παίζει το ακραίο παιχνίδι που παίζει η πολιτική της Αλβανίας. Κάνει γύρα στην Βόρεια Ήπειρο και κατεβάζει, όπου υπάρχει, την ελληνική σημαία» , είπε στο Star το μέλος του προεδρείου του Εθνικού Συλλόγου "Βόρειος Ήπειρος 1914", Λευτέρης Πρίφτης.
Μάλιστα πριν ένα χρόνο είχε απαγορευτεί η είσοδος του εθνικιστή στη χώρα μας, καθώς ήθελε να παρουσιάσει στα Γιάννενα βιβλίο του, σχετικά με την αποκαλούμενη «Μεγάλη Αλβανία» .
Όλες αυτές οι εθνικιστικές κορώνες έχουν βάλει σε αναμμένα κάρβουνα Ευρώπη και Νάτο, ενώ στη Ρωσία κάθε μέρα πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που "βλέπουν " την 11η Ιουνίου, ημέρα εκλογών στο Κόσσοβο, ως ορόσημο για τις πρώτες απειλητικές ορέξεις των Αλβανών.
Με αφορμή την παραφιλολογία για την Μεγάλη Αλβανία, το ΓΕΣ διέρρευσε φωτογραφίες με την εκπαίδευση LEOPARD, με την υποσημείωση πως «εμείς δεν είμαστε η Γιουγκοσλαβία του 1999».  
star.gr

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Η κεντρική ομιλία της εκδήλωσης στην Κρανιά από τον κ. Ευάγγελο Παπαχρήστο

103 χρόνια από έναν μεγάλο αγώνα και από ένα Πρωτόκολλο

Βορειοηπειρώτισσες και Βορειοηπειρώτες, Ελλαδότισσες και Ελλαδίτες.
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τον Καπετάνιο και Οπλαρχηγό της Βορείου Ηπείρου και της Ελλάδος, τον αγάδοφάγο και τουρκοφάγο, τον Αυτονομιομάχο, Μακεδονομάχο και πολέμιο των Ιταλο-γερμανών, Θύμιο Λιώλη, στο πρόσωπο του οποίου τιμούμε και όλους εκείνους που με τους αγώνες και τις θυσίες τους κατόρθωσαν να φέρουν εις πέρας το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα και ανάγκασαν τις Μεγάλες Δυνάμεις να αναγνωρίσουν τον αγώνα τους και να υπογράψουν ένα Πρωτόκολλο με την προϋπόθεση πως γρήγορα το περιεχόμενο του θα έβρισκε υλοποίηση.   
Κι όμως εδώ και 103 χρόνια το ζήτημα της αυτόνομης Βορείου Ηπείρου ήταν και είναι  ένας ανυπέρβλητος κόμπος στο λαρύγγι της εκάστοτε αλβανικής κυβέρνησης και  τόσα χρόνια η «βιομηχανία» για την αμαύρωση του προβλήματος ώστε να εξευτελιστεί και για να ξεχαστεί, λειτούργησε άψογα και  οι βίαιες πράξεις για τον εκφοβισμό κάθε υγιέστατου παράγοντα που πρόβαλλε το θέμα, ήταν ορατές και συχνές.
Όχι μόνον που δεν υλοποιήθηκε, αλλά για 103 χρόνια παραβιάστηκαν συστηματικά τα διεθνώς αναγνωρισμένα και κατοχυρωμένα ανθρώπινα και μειονοτικά  δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών.  Το δικτατορικό καθεστώς χτύπησε αμείλιχτα κάθε διαμαρτυρία προς την πολιτική του με φυλακίσεις, εξορίες και πολύμορφη τρομοκρατία. Αποκλειστικός σκοπός ήταν να συρρικνώσει, να αφομοιώσει και να αφανίσει την Εθνική Ελληνική Μειονότητα. 
Μια πολιτική, ένας στόχος μακροπρόθεσμος και που είναι ο θεμέλιων λίθος της οικοδόμησης των σχέσεων με την Ελληνική μας Κοινότητα, και ο σκελετός όλης της πολιτικής τους απέναντί της.
Για 103 χρόνια συνέχισαν μεθοδευμένα και οργανωμένα οι κινητοποιήσεις για την αλλοίωση και την συρρίκνωση του βορειοηπειρωτικού στοιχείου, την εκτόπιση στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα της αλβανικής επικράτειας  Βορειοηπειρωτών και κοινοτήτων, σήμερα με την  δημογραφική αλλοίωση του χώρου με δεκάδες αλλόθρησκες οικογένειες να εγκατασταίνονται  στις δικές μας κοινότητες, παραβιάζοντας το δημογραφικό άσυλο των μειονοτικών ζωνών, καθώς και με τα φαρμακερά βέλη κατά προσώπων, συλλόγων και οργανώσεων που είχαν το κουράγιο να βροντοφωνήσουν και να διεκδικήσουν ένα νόμιμο επικυρωμένο ντοκουμέντο. Στον μαύρο κατάλογο και του «person non grada»  κατάταξαν τον μοναδικό Άνθρωπο που βροντολαλούσε ανά τον κόσμο για τα δίκαια των Βορειοηπειρωτών και που κράτησε ζωντανό το εκκρεμές αυτό θέμα, τον  μακαριστού Σεβαστιανό.
Η λέξη «αυτονομία», αναφέρεται ως καθεστώς ορισμένων περιοχών ενός κυρίαρχου κράτους ώστε να κυβερνώνται και να διοικούνται με δικά τους τοπικά όργανα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο έχουν ανακηρυχθεί αυτόνομες περιοχές στην Ιταλία, στην Ισπανία,  στην Φιλανδία  και πάρα πολλά τέτοια  παραδείγματα ανά τον κόσμο.
Τότε; Γιατί τόσος μεγάλος θόρυβος και φόβος από μια μορφή αυτοδιοίκησης  μέσα στην ίδια την επικράτεια, όπου να εφαρμόσεις τη γλώσσα σου, την δική σου επιτήρηση και τη δική σου αστυνόμευση; Και την πρώτη μορφή, αυτή της πολιτισμικής αυτονομίας που μας αναγνώρισε  η Ευρώπη, δεν τολμούμε να την εφαρμόσουμε. Ξηλώνουν τα μαύρα μεσάνυχτα οι εθνικιστές ύαινες τις ελληνικές πινακίδες, δεν υπάρχουν  δίγλωσσες πινακίδες στις κοινότητες μας, δεν μπορεί να μεταχειριστεί κάποιος στα  κρατικά ιδρύματα την ελληνική γλώσσα, καίνε τα εθνικά μας σύμβολα, ακόμα θα του τραβήξει κάποιος την προσοχή και στους ελεύθερους χώρους ή στα συγκοινωνιακά μέσα επειδή ομιλείς τη γλώσσα σου, όταν η διάταξη το καθορίζει πως η εκπαίδευση η θρησκευτική διδασκαλία γίνεται ελληνιστί και η χρήση της ελληνικής εις τα Δικαστήρια και των αιρετών Συμβούλων.
Δεν μπορεί, να μην  σου επιστρέφεται η δίκαια περιουσία σου και αυτή των εκκλησιών και μοναστηριών  και να καταβροχθίζονται  με ψεύτικους νοθευμένους τρόπους δεκάδες στρέμματα λιβαδότοποι και καλλιεργήσιμη γης, όταν η διάταξη τονίζει: «Διατηρούσι την περιουσίαν των και θα διαθέτουν αυτήν ελευθέρως».
Στις σημερινές συγκυρίες, όταν οι λαοί ζητούν όλα αυτά που τους ανήκουν, βάσει των Διεθνών αναγνωρισμένων και κατοχυρωμένων Συμβάσεων και Πρωτοκόλλων, όταν ο λαός του Κοσσόβου κέρδισε την αυτονομία και ανεξαρτησία του ακόμα και με αιματηρές μεθόδους, όταν οι Αλβανοί των Σκοπίων ζητούν το ίδιο πράγμα, δεν υπάρχουν δυο δρόμοι και δυο σταθμά. Η Ε.Ε. Μειονότητα έχει ένα λόγο παραπάνω να διεκδικήσει. Και χρειάζεται να το διεκδικήσει, για να εφαρμοστούν, τουλάχιστον, οι διατάξεις που συμπεριλαμβάνονται στο Πρωτόκολλο και που έχουν υπογραφτεί.
Την εφαρμογή των διατάξεων, που συμπίπτουν με τα δικαιώματα του ατόμου και των μειονοτήτων, βάσει των Διεθνών Συμβάσεων, ζητούμε. Γι’ αυτό θα φέρνουμε πάντοτε στο προσκήνιο το Πρωτόκολλο αυτό, μπας και το θυμηθεί κάποιος!
Να μην λησμονούμε, στο τέλος της γραφής, ότι η Ε Ε. Μειονότητα, είναι ίσως η μοναδική μειονότητα στα Βαλκάνια που έχει τόση δυνατή νομική υποστήριξη  για αυτονομία και δεν πρέπει να την συγκρίνομε με άλλες μειονότητες που δεν έχουν τέτοια νομική κάλυψη ή που έχουν άλλης μορφής δικαιώματα και ότι υπάρχει ένα αναγνωρισμένο, υπογραμμένο Πρωτόκολλο που εκκρεμεί.    
Πώς θα τα φέρουν όμως στο προσκήνιο όταν η Ε.Ε. Μειονότητα είναι κατακρεουργημένη, διχασμένη, με θολωμένο το μυαλό της και χωρίς προσανατολισμό, όταν οι ιθύνοντές της σκέφτονται μόνον για τις ατομικές φιλοδοξίες, όταν ο φόβος και ο τρόμος συμβαδίζει με τον  ίσκιο του ίδιου του εαυτού μας;

Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Χαιρετισμός ΕΣΒΗ 1914 στην εκδήλωση για την 103η επέτειο της Αυτονομίας στην Κρανιά

Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες

Την τελευταία δεκαετία και πολύ περισσότερο τις τελευταίες μέρες, παρακολουθούμε την Αλβανία να κερδίζει όλο και περισσότερα για τις μειονότητες της στα γειτονικά κράτη, ενώ παράλληλα εγείρει ανιστόρητες διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας.
Από την άλλη πλευρά όμως βλέπουμε τις κυβερνήσεις των Τιράνων να καταπατούν ασύστολα τα ανθρώπινα δικαιώματα μας.

Ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Υποαντιπροσωπευομένων Λαών και Εθνών δήλωσε το 1994 στη Χάγη ότι, «εάν μια μειονότητα αγωνισθεί αποφασιστικά, τότε γίνεται γνωστή και μπορεί να αγωνίζεται για τα δίκαιά της με πιθανότητα επιτυχίας. Εάν όμως μένει αδρανής, τότε θα εξαφανιστεί, με τις μεθόδους καταπίεσης, εθνικής εκκαθάρισης με αμφίδρομες μεταφορές πληθυσμών και με άλλες μεθόδους του κυρίαρχου κράτους».

Ο εποικισμός στις πόλεις και τα χωριά μας από αλλοεθνείς, η υφαρπαγή των περιουσιών μας, οι αμέτρητες κλοπές και διαρρήξεις στα σπίτια μας που παραμένουν ατιμώρητες, η καταστροφή των εκκλησιών μας, ο σφετερισμός της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ο περιορισμός της μητρικής μας γλώσσας στην δημόσια εκπαίδευση και τον δημόσιο βίο, η μη αναγνώριση της ελληνικής εθνικότητας σε Έλληνες που είναι εκτός της μειονοτικής ζώνης όπως την καθιέρωσε το κομουνιστικό καθεστώς και η τρομοκράτηση όσων διαμαρτύρονται για όλα αυτά που συμβαίνουν, αποτελούν ουσιαστικά μία γενοκτονίας ήπιας έντασης.

Όσο δεν διεκδικούμε και δεν απολαμβάνουμε καθεστώς αυτονομίας, όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες εθνικές μειονότητες σε διάφορα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο θα αφανιζόμαστε από τον τόπο μας, έως ότου καταντήσουμε σαν τους Έλληνες της Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας και θα αναφέρουμε τη Βόρειο Ήπειρο ως άλλη μία χαμένη πατρίδα.  

Όλοι εμείς είμαστε μάρτυρες της δημογραφικής αλλοίωσης που έχει υποστεί η πόλη των Αγίων Σαράντα, ενώ το ίδιο φαινόμενο εξελίσσεται στη Χιμάρα, που επιταχύνεται μετά την ένωση της με την αλβανική μουσουλμανική επαρχία Βρανίστι.

Η αυτονομία είναι ένα αίτημα ρεαλιστικό και επίκαιρο για την σωτηρία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Και αυτό το αίτημα, ως Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914, το έχουμε προβάλει διεθνώς, τόσο στην Συνδιάσκεψη του ΟΑΣΕ στην Βαρσοβία, όσο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες.

Το δικαίωμα όμως στην Αυτονομία το διεκδικούμε όμως και από εδώ, από το έδαφος της Βορείου Ηπείρου, μαζί σας, και το βροντοφωνάζουμε με αφορμή την ιστορική επέτειο του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας.

Με την εφαρμογή της Αυτονομίας, οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου θα διαχειριζόμαστε πλήρως στις πατρογονικές μας εστίες:

α) τα ληξιαρχεία και τα δημοτολόγια μας, εμποδίζοντας την δημογραφική αλλοίωση στις επαρχίες μας,
β) το κτηματολόγιο και τα υποθηκοφυλακεία μας, σταματώντας την υφαρπαγή περιουσιών από αλλοεθνείς και αλλόθρησκους και διορθώνοντας τις αδικίες που έχουν σημειωθεί
γ) τα σώματα ασφαλείας, αντιμετωπίζοντας περισσότερο αποτελεσματικά την εγκληματικότητα και τον εκφοβισμό στα χωριά μας  
δ) τους φυσικούς πόρους στις περιοχές μας, ώστε να έχουμε την απαραίτητη αυτάρκεια 
και ε) το εκπαιδευτικό σύστημα και τα πολιτιστικά Μνημεία, παρέχοντας στα Ελληνόπουλα αυθεντική Ελληνική Παιδεία σε όλα τα επίπεδα και διαφυλάσσοντας τον Ελληνικό Πολιτισμό.

Καλούμε το αλβανικό κράτος να σεβαστεί τα διεθνώς κατοχυρωμένα δικαιώματα μας, όπως απορρέουν από το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, την Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και την Σύμβαση Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων.

Καλούμε την Ελλάδα, την Ευρώπη και την διεθνή κοινότητα να στηρίξουν τις νόμιμες και ιστορικά κατοχυρωμένες διεκδικήσεις μας!

ΖΗΤΩ Η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ!


(τον χαιρετισμό απηύθυνε εκ μέρους του Συλλόγου ο κ. Μόντης Κολίλας)

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

Απάντηση στις ανυπόστατες κατηγορίες και την στοχοποίηση προσώπων από αλβανικά ΜΜΕ - Αποκαθιστούμε την πραγματικότητα για την εκδήλωση στην Κρανιά



Η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Εθνικού Συλλόγου "Βόρειος Ήπειρος 1914" στην Κρανιά των Αγίων Σαράντα στις 13 Μαΐου 2017 για την επέτειο της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου και του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας, αποτέλεσε αφορμή για να γραφτεί ακόμα ένα αλλοπρόσαλλο άρθρο από κάποιον αλβανό πασίγνωστο στην χώρα του για τις ασυναρτησίες και τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας που δημοσιεύει κατά καιρούς.

Δεν θα δίναμε καμία σημασία στο συγκεκριμένο όργιο παραπληροφόρησης αν ο εν λόγω μυθιστοριογράφος δεν στοχοποιούσε κάποια πρόσωπα και αν στη συνέχεια αυτές οι κακοήθειες δεν αναδημοσιεύονταν από πλήθος αλβανικών "ενημερωτικών" ιστοσελίδων.

Γι' αυτό λοιπόν επισημαίνουμε τα εξής: 
1ον) Στην εκδήλωση δεν συμμετείχαν εκπρόσωποι κανενός κόμματος, είτε της Ελλάδας είτε της Αλβανίας. Ας μην γράφουν κάποιοι φανταστικές ειδήσεις για να έχουν περισσότερες αναγνώσεις. 

2ον) Καθ' όλη την διάρκεια της εκδήλωσης ήταν αναρτημένες στους ιστούς πίσω από το Μνημείο του Εξαίρετου Οπλαρχηγού της Ηπείρου Θύμιου Λιώλη τρεις σημαίες: της Ελλάδας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αλβανίας. Ο ισχυρισμός ότι η αλβανική σημαία κατέβηκε είναι ανυπόστατος και αυτό αποδεικνύεται από τις φωτογραφίες που παραθέτουμε. Ο αλβανός λιβελογράφος φρόντισε να παρερμηνεύσει μία φωτογραφία όπου η αλβανική σημαία έτυχε να καλύπτεται εκείνη τη στιγμή στον φακό από μία ελληνική που κρατούσε ένας από τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση. 

3ον) Ο κ. Ευάγγελος Παπαχρήστος είναι από τα ελάχιστα δημόσια πρόσωπα εντός του Βορειοηπειρωτικού χώρου που εκφράζεται ανοικτά και με παρρησία για τα δικαιώματα του Ελληνισμού που παραμένει στα πάτρια εδάφη. Με το να αναπαράγεται ακόμα και σήμερα ο χαρακτηρισμός του ως "τρομοκράτη", αποδεικνύεται για άλλη μία φορά το πως εννοούν οι αλβανοί την ειρηνική διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα οποία είναι κατοχυρωμένα από τους διεθνείς οργανισμούς και το ίδιο το αλβανικό κράτος.  

4ον) Η δασκάλα κυρία Μαρίνα Καϊση έχει βγει εδώ και χρόνια στη σύνταξη. Συνεπώς είναι γελοίο να ισχυρίζεται οποιοσδήποτε ότι ανάγκασε μαθητές να πάνε στην εκδήλωση. Αντίθετα μαθητές από τα χωριά Κρανιά, Φοινίκη και Μεσοπόταμος ήταν που συνέβαλλαν αποφασιστικά ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση, ενημερώνοντας τους μεγαλύτερους και συμμετείχαν με ψυχή σε αυτή την συγκέντρωση τιμής στην μνήμη των προγόνων τους που αγωνίστηκαν για τα δίκαια τους και αποτελούν παράδειγμα για τις επόμενες γενεές. Η κυρία Καϊση από την πλευρά της απήγγειλε από την καρδιά της ένα συγκινητικό ποίημα που έγραψε η ίδια για την Βόρειο Ήπειρο και την ανάγκη να ξαναζωντανέψει ο τόπος.

και 5ον) Ούτε την ημέρα έγραψαν σωστά (η εκδήλωση έγινε το Σάββατο και όχι την Κυριακή), αλλά ούτε και τα ονόματα του ΠΑΣΥΒΑ και του ΕΣΒΗ 1914. Όσο για τους Έλληνες "παραστρατιωτικούς εξτρεμιστές", προφανώς γελάει και ο ίδιος που το έγραψε.






Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914

Τρίτη 16 Μαΐου 2017

Αφιέρωμα στις αυτόνομες εθνικές μειονοτικές περιοχές της Ευρώπης: Γερμανόφωνη Κοινότητα του Βελγίου



Με αφορμή την επικείμενη επέτειο της Υπογραφής του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας (17 Μαΐου 1914), δημοσιεύουμε χαρακτηριστικές περιπτώσεις εθνικών μειονοτήτων ανά την Ευρώπη, στις γεωγραφικές περιοχές των οποίων ισχύει καθεστώς Αυτονομίας.

Οι περιπτώσεις αυτές χρησιμεύουν ως ισχυρό επιχείρημα για την επαναφορά της Αυτονομίας στην Βόρειο Ήπειρο.


Γερμανόφωνη Κοινότητα του Βελγίου


Γερμανόφωνη κοινότητα του Βελγίου (γερμανικά:Deutschsprachige Gemeinschaft Belgiens, DG) αριθμεί περίπου 70.000 από τους συνολικά 10.666.866 κατοίκους του Βελγίου
Θεωρείται η καλύτερα προστατευμένη μειονότητα στην Ευρώπη. Παρ' όλα αυτά, σημειώνεται τάση της Γερμανόφωνης κοινότητας προς την απόκτηση περισσότερης αυτονομίας από την Βαλλωνική Περιοχή στην οποία υπάγεται διοικητικά

Ιστορικό της Αυτονομίας 

Η περιοχή που σήμερα είναι γνωστή ως τα "Ανατολικά καντόνια" αποτελείται από τη γερμανόφωνη κοινότητα και τους δήμους Malmedy και Waimes (Γερμανικά: Weismes), που ανήκουν στη Γαλλόφωνη Κοινότητα του Βελγίου. Τα Ανατολικά Καντόνια αποτελούσαν μέρος της επαρχίας Ρηνανίας της Πρωσίας στη Γερμανία έως το 1920, αλλά προσαρτήθηκαν από το Βέλγιο μετά την ήττα της Γερμανίας στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και την επακόλουθη συνθήκη των Βερσαλλιών.
Έτσι έγιναν γνωστά και ως τα "εξαγοραζόμενα καντόνια". Η ειρηνευτική συνθήκη των Βερσαλλιών απαίτησε την «αμφισβήτηση» του τοπικού πληθυσμού. Όσοι δεν θέλησαν να γίνουν Βέλγοι και ήθελαν να παραμείνει η περιοχή στη Γερμανία, έπρεπε να εγγραφούν μαζί με το πλήρες όνομά τους και τη διεύθυνση τους στη βελγική στρατιωτική διοίκηση, αντιμετωπίζοντας αντίποινα ή ακόμη και απέλαση.


Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 υπήρξαν μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Γερμανίας και του Βασιλείου του Βελγίου που φαινόταν να τείνουν να πουλήσουν την περιοχή πίσω στη Γερμανία ως τρόπο βελτίωσης των οικονομικών του Βελγίου. Έχει αναφερθεί μια τιμή 200 εκατομμυρίων χρυσών σημάτων. Σε αυτό το σημείο, η γαλλική κυβέρνηση, φοβούμενη για την πλήρη μεταπολεμική ανατροπή, παρενέβη στις Βρυξέλλες και οι συνομιλίες μεταξύ Βελγίου και Γερμανίας σταμάτησαν.

Τα νέα καντόνια ήταν μέρος του Βελγίου για μόλις είκοσι χρόνια, αφού το 1940 επανήλθαν στη Γερμανία κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πλειοψηφία των κατοίκων των ανατολικών καντονιών εξέφρασε την ικανοποίησή της, καθώς θεωρούνταν γερμανική. Μετά την ήττα της Γερμανίας το 1945 τα καντόνια προσαρτήθηκαν για άλλη μια φορά από το Βέλγιο και ως αποτέλεσμα της υποτιθέμενης συνεργασίας με τη Ναζιστική Γερμανία επιχειρήθηκε η απο-γερμανοποίηση του τοπικού πληθυσμού από τις αρχές του Βελγίου και της Βαλλονίας.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 το Βέλγιο χωρίστηκε σε τέσσερις γλωσσικές περιοχές:
την ολλανδόφωνη φλαμανδική περιοχή, τη γαλλόφωνη περιοχή, τη δίγλωσση πρωτεύουσα των Βρυξελλών και τη γερμανόφωνη περιοχή των ανατολικών καντονιών. Το 1973, δημιουργήθηκαν τρεις κοινότητες και τρεις περιφέρειες και χορηγήθηκε εσωτερική αυτονομία. Τότε ιδρύθηκε και το νομοθετικό Κοινοβούλιο της Γερμανόφωνης Κοινότητας.

Σήμερα η Γερμανόφωνη Κοινότητα έχει ένα δίκαιο βαθμό αυτονομίας, ιδιαίτερα σε γλωσσικά και πολιτιστικά θέματα, αλλά εξακολουθεί να παραμένει μέρος της Περιφέρειας της κυρίως γαλλόφωνης Βαλονίας. 
Κατά τα τελευταία χρόνια, υπήρξε μεγάλο επιχείρημα ότι η γερμανόφωνη κοινότητα θα πρέπει να αποκτήσει το δικό της πλήρως αυτόνομο κρατίδιο, με την μεταφορά από την περιφέρεια της Βαλλονίας αρμοδιοτήτων που αφορούν, μεταξύ άλλων, την κοινωνική πολιτική, τη διατήρηση των περιοχών και των μνημείων, την προστασία του περιβάλλοντος, τις μεταφορές, τη χρηματοδότηση των δήμων. 
Ένας από τους υποστηρικτές της πλήρους περιφερειακής αυτονομίας για τη Γερμανόφωνη Κοινότητα είναι ο Karl-Heinz Lambertz, Πρόεδρος της τοπικής κυβέρνησης από το 1999 έως το 2014.  
Ειδικότερα, σύμφωνα με την κυβέρνηση της Γερμανόφωνης Κοινότητας, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η περιφερειακή αυτονομία στα θέματα χωροταξίας, οικοδόμησης και στέγασης. 

Εθνόσημο Γερμανόφωνης
Κοινότητας Βελγίου
Διοίκηση

Η γερμανόφωνη κοινότητα έχει τη δική της κυβέρνηση, η οποία διορίζεται για πέντε χρόνια από το δικό της κοινοβούλιο. Επικεφαλής της κυβέρνησης είναι ο Πρόεδρος - Υπουργός, ο οποίος ενεργεί ως «πρωθυπουργός» της Κοινότητας και επικουρείται από το υπουργείο της γερμανόφωνης κοινότητας. 

Η κυβέρνηση του 2014-2019 αποτελείται από τέσσερις υπουργούς:
- Oliver Paasch, Πρόεδρος και Υπουργός Τοπικής Αυτοδιοίκησης
- Isabelle Weykmans, Αντιπρόεδρος και Υπουργός Πολιτισμού, Μέσων Ενημέρωσης και Τουρισμού
- Harald Mollers, Υπουργός Παιδείας

- Αντώνιος Αντωνιάδης, Υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων

Το Κοινοβούλιο της Γερμανόφωνης Κοινότητας αποτελείται από 25 μέλη. 

Σημαία και εθνόσημο

Το 1989, υποβλήθηκε πρόσκληση υποβολής προτάσεων για τη σημαία και το εθνόσημο της Γερμανόφωνης Κοινότητας. Τελικά το εθνόσημο της Κοινότητας σχεδιάστηκε με τη συγχώνευση των εθνόσημων του Δουκάτου του Λιμβούργου και του Δουκάτου του Λουξεμβούργου, στα οποία ανήκαν ιστορικά τα δύο μέρη της κοινότητας.


Το διάταγμα που εγκρίθηκε την 1η Οκτωβρίου 1990 και δημοσιεύθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1990 ορίζει το εθνόσημο, τη σημαία, καθώς και την Ημέρα της Γερμανόφωνης Κοινότητας του Βελγίου, η οποία επρόκειτο να εορτάζεται ετησίως στις 15 Νοεμβρίου.





Με κόκκινο χρώμα η γεωγραφική θέση της Γερμανόφωνης Κοινότητας Βελγίου
εντός της επικράτειας του Βασιλείου του Βελγίου


από en.wikipedia

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Αφιέρωμα στις αυτόνομες εθνικές μειονοτικές περιοχές της Ευρώπης: Βοϊβοντίνα


Με αφορμή την επικείμενη επέτειο της Υπογραφής του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας (17 Μαΐου 1914), δημοσιεύουμε χαρακτηριστικές περιπτώσεις εθνικών μειονοτήτων ανά την Ευρώπη, στις γεωγραφικές περιοχές των οποίων ισχύει καθεστώς Αυτονομίας.

Οι περιπτώσεις αυτές χρησιμεύουν ως ισχυρό επιχείρημα για την επαναφορά της Αυτονομίας στην Βόρειο Ήπειρο.


Βοϊβοντίνα

Η Βοϊβοντίνα, επίσημα Αυτόνομη Επαρχία της Βοϊβοντίνας (σερβικά: Аутономна Покрајина Војводина, Autonomna Pokrajna VojvodinaουγγρικάVajdaság Autonóm Tartomány) είναι μία αυτόνομη επαρχία της Σερβίας. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της χώρας, στην πεδιάδα της Παννονίας

Το Νόβι Σαντ είναι η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσά της Βοϊβοντίνα και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας. Η Βοϊβοντίνα έχει πληθυσμό περίπου 2 εκατομμύρια (περίπου το 26.88% του πληθυσμού της Σερβίας, εξαιρουμένου του Κοσσυφοπεδίου). 
Έχει πολυεθνική και πολυπολιτισμική ταυτότητα, καθώς υπάρχουν στην επαρχία 26 εθνοτικές ομάδες και έξι γλώσσες είναι σε επίσημη χρήση από τη διοίκηση της επαρχίας.

Διοίκηση

Η Συνέλευση της Βοϊβοντίνα είναι το επαρχιακό νομοθετικό σώμα, που αποτελείται από 120 αναλογικά εκλεγμένα μέλη. Τα σημερινά μέλη εξελέγησαν στις επαρχιακές εκλογές του 2016. 

Η κυβέρνηση της Βοϊβοντίνα είναι το εκτελεστικό διοικητικό σώμα.
Αποτελείται από τον Πρόεδρο, τον Α΄ Αντιπρόεδρο και τους Περιφερειακούς Γραμματείς 
α) Οικονομίας και Τουρισμού, β) Εκπαίδευσης, Διοίκησης και Εθνικών Κοινοτήτων,
γ) Γεωργίας, δασοκομίας και διαχείρισης των υδάτων, δ) Ανώτατης Εκπαίδευσης και Επιστημονικής Έρευνας, ε) Πολιτισμού, Δημόσιας Ενημέρωσης και Σχέσεων με Θρησκευτικές Κοινότητες στ) Πολεοδομίας και Προστασίας του Περιβάλλοντος, ζ) Υγείας, 
η) Οικονομικών, θ) Περιφερειακής ανάπτυξης, διαπεριφερειακής συνεργασίας και τοπικής αυτοδιοίκησης, ι) Ενέργειας, Υποδομών και Μεταφορών, ια) Αθλητισμού και Νεολαίας, 
ιβ) Κοινωνικής πολιτικής, δημογραφίας και ισότητας των φύλων. 


Ο σημερινός κυβερνών συνασπισμός στο κοινοβούλιο της Βοϊβοντίνα (μετά τις εκλογές του 2016) αποτελείται από τα ακόλουθα πολιτικά κόμματα: το Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Σερβίας και τη Συμμαχία των Ούγγρων της Βοϊβοντίνα. Σημερινός πρόεδρος της κυβέρνησης της Βοϊβοντίνα είναι ο Ιγκόρ Mίροβιτς (Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα), ενώ πρόεδρος της επαρχιακής Συνέλευσης είναι ο Iστβαν Πάστορ (Συμμαχία των Ούγγρων της Βοϊβοντίνα).
Η Βοϊβοντίνα χωρίζεται σε επτά νομούς. Είναι περιφερειακά κέντρα της κρατικής διοίκησης αλλά δεν έχουν δικές τους εξουσίες και αποτελούν αμιγώς διοικητικές διαιρέσεις. Οι επτά νομοί υποδιαιρούνται περαιτέρω σε 37 δήμους και τις 8 πόλεις ΚίκινταΝόβι ΣαντΣουμπότιτσαΖρένιανινΠάντσεβοΣόμπορΣρέμσκα Μιτρόβιτσα και Βρσατς.


Έμβλημα Βοϊβοντίνας
Ιστορικό αυτονομίας
Με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία κατέρρευσε. 
Στις 25 Νοεμβρίου 1918 η Συνέλευση των Σέρβων, των Μπούνιεβτσι και άλλων εθνών της Βοϊβοντίνα κήρυξε στο Νόβι Σαντ την ένωση της Βοϊβοντίνα (Βανάτο, Μπάτσκα και Μπαράνια) με το Βασίλειο της Σερβίας. Η συνέλευση αριθμούσε 757 βουλευτές, εκ των οποίων 578 ήταν Σέρβοι, 84 Μπούνιεβτσι, 62 Σλοβάκοι, 21 Ρουηθηνοί, 6 Γερμανοί, 3 Σόκτσι, 2 Κροάτες και 1 Ούγγρος. Την 1η Δεκεμβρίου 1918 η Βοϊβοντίνα (ως τμήμα του Βασιλείου της Σερβίας) έγινε επίσημα τμήμα του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων.
Μεταξύ 1929 και 1941 η περιοχή ανήκε στη Μπανοβίνα Δούναβη, επαρχία του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας. Πρωτεύουσά της ήταν το Νόβι Σαντ. Εκτός από τις βασικές περιοχές της Βοϊβοντίνα και τη Μπαράνια, περιλάμβανε σημαντικά τμήματα των περιοχών Σουμάντιγια και Μπρανίτσεβο νότια του Δούναβη (αλλά όχι την πρωτεύουσα του Βελιγραδίου).
Μεταξύ 1941 και 1944, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Δυνάμεις του Άξονα (η Ναζιστική Γερμανία και οι σύμμαχοι της, Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας και Ουγγαρία) κατέλαβαν και μοιράστηκαν τη Βοϊβοντίνα. Η Μπάτσκα και η Μπαράνια προσαρτήθηκαν από την Ουγγαρία του Χόρτι, ενώ η Σίρμια συμπεριλήφθηκε στο Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας. Μια μικρότερη Μπανοβίνα του Δούναβη (που περιλάμβανε το Βανάτο, τη Σουμάντιγια και το Μπρανίτσεβο) ανήκε στην περιοχή που διοικούσε η Στρατιωτική Διοίκηση της Σερβίας. Διοικητικό κέντρο αυτής της μικρότερης επαρχίας ήταν το Σμεντέρεβο. Ωστόσο το ίδιο το Βανάτο ήταν μια ξεχωριστή αυτόνομη περιοχή, διοικούμενη από τη Γερμανική της μειονότητα. 
Συνολικά οι αρχές κατοχής του Άξονα (Γερμανικές, Κροατικές και Ουγγρικές) σκότωσαν περίπου 50.000 πολίτες της Βοϊβοντίνα (κυρίως Σέρβους, Εβραίους και Ρομά), ενώ πάνω από 280.000 άνθρωποι συνελήφθησαν ή βασανίστηκαν.

Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Κρανιά Β. Ηπείρου: ΣΦΕΒΑ και ΕΣΒΗ 1914 τίμησαν την 103η επέτειο του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας



Συγκινητική, γεμάτη παλμό και με μηνύματα αγωνιστικότητας ήταν η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μνημείο του Εξαίρετου Οπλαρχηγού της Ηπείρου Θύμιου Λιώλη, στην κεντρική πλατεία του χωριού Κρανιά, το Σάββατο 13 Μαΐου 2017, για την 103η επέτειο της υπογραφής του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας. 

Στην εκδήλωση που έγινε με πρωτοβουλία του Εθνικού Συλλόγου «Βόρειος Ήπειρος 1914» και την σημαντική υποστήριξη της Συντονιστικής Φοιτητικής Ένωσης Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΣΦΕΒΑ), έδωσαν το παρόν δεκάδες Βορειοηπειρώτες όλων των ηλικιών, αψηφώντας την τρομοκρατία αλλά και το προκλητικό μποϊκοτάρισμα των μειονοτικών πολιτικών φορέων και κομμάτων που ο λόγος ύπαρξης τους είναι η συμμετοχή στην αλβανική εξουσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρών ήταν και ο Διαχειριστής της Επαρχίας Μεσοποτάμου Γιάννης Χαρίσης. 
Ακόμα πιο αξιοσημείωτη και άκρως συγκινητική η παρουσία του ηλικιωμένου Θωμά Καϊση, ο οποίος αν και ασθενής σηκώθηκε από το κρεβάτι του και πήρε μαζί του τον καθετήρα για να παρακολουθήσει το επετειακό πρόγραμμα. 

Την παρουσίαση της εκδήλωσης έκανε ο μαθητής του Επαγγελματικού Λυκείου Μεσοποτάμου Γρηγόρης Κούτσης, ο οποίος τόνισε ότι η συγκέντρωση αυτή ήταν καθόλα νόμιμη βάσει του Άρθρου 7 της Σύμβασης – Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων, που αποτελεί και νόμο του αλβανικού κράτους και το οποίο προβλέπει "την εξασφάλιση σε κάθε πρόσωπο που ανήκει σε εθνική μειονότητα του σεβασμού του δικαιώματος στην ελευθερία της ειρηνικής συνάθροισης και στην ελευθερία του συναιτερισμού, στην ελευθερία της έκφρασης και στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας".

Ο π. Χαράλαμπος τέλεσε το τρισάγιο στη μνήμη των μελών της κυβερνήσεως της Αυτονόμου Ηπείρου και των Ελλήνων Αγωνιστών του 1914 και στη συνέχεια ο πρώην Έπαρχος Μεσοποτάμου κ. Βασίλης Καλυβάς διάβασε ένα σύντομο χρονικό του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα που οδήγησε στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας. 

"Σήμερα 103 χρόνια μετά οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου οφείλουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας και να βασίζουμε τον δίκαιο και νόμιμο αγώνα μας για επιβίωση στην πατρική μας γη πάνω στο Πρωτόκολλο της Κέρκυρας. Με το να θέτουμε την επαναφορά του σε ισχύ, δεν ζητούμε τίποτα περισσότερο από το να τιμήσει το αλβανικό κράτος την ίδια την υπογραφή του", συμπλήρωσε ο κ. Καλυβάς.

Την κεντρική ομιλία της εκδήλωσης είχε ο παλαίμαχος Ελληνοδιδάσκαλος, συγγραφέας και σύγχρονος αγωνιστής του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος κ. Ευάγγελος Παπαχρήστος, όπου περιέγραψε την σημερινή κατάσταση στον χώρο της Βορείου Ηπείρου, με την συνεχή καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ελληνισμού της περιοχής.
Ο κ. Παπαχρήστος αναφέρθηκε στο δικαίωμα των Βορειοηπειρωτών να έχουν καθεστώς αυτονομίας όπως ισχύει και για πολλές άλλες εθνικές μειονότητες ανά την Ευρώπη. 

Την τοποθέτηση εκ μέρους του Εθνικού Συλλόγου "Βόρειος Ήπειρος 1914" έκανε ο κ. Μόντης Κολίλας, σημειώνοντας ότι το αίτημα για την αυτονομία έχει προβληθεί από την πλευρά του φορέα τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες όσο και σε Συνδιασκέψεις του ΟΑΣΕ στην Βαρσοβία. 
Ο κ. Κολίλας τόνισε ότι "όσο δεν διεκδικούμε και δεν απολαμβάνουμε καθεστώς αυτονομίας, τόσο θα αφανιζόμαστε από τον τόπο μας, έως ότου καταντήσουμε σαν τους Έλληνες της Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας και θα αναφέρουμε της Βόρειο Ήπειρο ως άλλη μία χαμένη πατρίδα".

Χαιρετισμό απηύθυνε εκ μέρους της ΣΦΕΒΑ, ο πρόεδρος της επαρχιακής επιτροπής Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος Κεμεντζετζίδης σημειώνοντας την αμείωτη συμπαράσταση της ιστορικής οργάνωσης που ιδρύθηκε από τον μακαριστό Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανό, προς τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου.

Ακολούθησε κατάθεση κοινού στεφάνου από την ΣΦΕΒΑ και τον ΕΣΒΗ 1914 από την μαθήτρια Ευθυμία Παππά. 

Η δασκάλα από την Κρανιά κυρία Μαρίνα Καϊση απήγγειλε ένα συγκινητικό ποίημα για την Βόρειο Ήπειρο, ενώ η μαθήτρια Ιωάννα Πύλιου απέδωσε με δυναμισμό τον Ύμνο της Αυτονόμου Ηπείρου.

Όλοι μαζί στη συνέχεια τραγούδησαν το "Έλληνες ενωμένοι αγωνιστείτε" προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στους μεγαλύτερους σε ηλικία. 

Να σημειωθεί ότι σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης η ατμόσφαιρα δονούνταν από τα συνθήματα των νέων υπέρ του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Η ηρωική συγκέντρωση ολοκληρώθηκε με τον εθνικό ύμνο.    




Ο κ. Βαγγέλης Παπαχρήστος 



Πέμπτη 11 Μαΐου 2017

Αφιέρωμα στις αυτόνομες εθνικές μειονοτικές περιοχές της Ευρώπης: Κοιλάδα της Αόστα

Σημαία Αυτόνομης Περιφέρειας Κοιλάδας της Αόστα

Με αφορμή την επικείμενη επέτειο της Υπογραφής του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας (17 Μαΐου 1914), δημοσιεύουμε χαρακτηριστικές περιπτώσεις εθνικών μειονοτήτων ανά την Ευρώπη, στις γεωγραφικές περιοχές των οποίων ισχύει καθεστώς Αυτονομίας.

Οι περιπτώσεις αυτές χρησιμεύουν ως ισχυρό επιχείρημα για την επαναφορά της Αυτονομίας στην Βόρειο Ήπειρο.

Περιφέρειες ειδικού καθεστώτος στην Ιταλία
Ως Περιφέρεια ειδικού καθεστώτος (ιταλικά: Regione a statuto speciale) ορίζεται στην Ιταλία, μια περιφέρεια, η οποία απολαμβάνει κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες αυτονομίας.
Οι ειδικές συνθήκες αυτονομίας καθορίζονται από το Περιφερειακό καταστατικό. Τα συγκεκριμένο καταστατικό ονομάζεται "Ειδικό καταστατικό" και έχει ως σκοπό τη ρύθμιση των αποκλειστικών αρμοδιοτήτων που χορηγούνται σε κάθε περιφέρεια ειδικού καθεστώτος.
Η κύρια διαφορά ανάμεσα στο "ειδικό καταστατικό" και το καταστατικό μιας περιφέρειας, η οποία δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις περιφέρειες ειδικού καθεστώτος, είναι ότι το ειδικό καταστατικό καθώς και οποιαδήποτε αλλαγή πάνω σε αυτό, πρέπει να επικυρωθεί με συνταγματικό νόμο ενώ στις υπόλοιπες περιφέρειες, η επικύρωση γίνεται με περιφερειακό νόμο.
Πέντε ιταλικές περιφέρειες είναι ενταγμένες σε αυτό το ειδικό καθεστώς, το οποίο έχει εγκρίθει από το Εθνικό Κοινοβούλιο της Ιταλίας και περιγράφεται αναλυτικά στο απόσπασμα του αναθεωρημένου άρθρου 116 του Ιταλικού Συντάγματος.
Άρθρο 116: Το Φρίουλι Βενέτσια Τζούλια, η Σαρδηνία, η Σικελία, το Τρεντίνο-Άνω Αδίγη / Νότιο Τυρόλο και η Κοιλάδα της Αόστα διαθέτουν ειδικές μορφές και συνθήκες αυτονομίας σύμφωνα με τα αντίστοιχα ειδικά καταστατικά που εγκρίθηκαν με συνταγματικό νόμο.
Η Συνταγματική μεταρρύθμιση του 2001 αύξησε τις εξουσίες των περιφερειών που δε συγκαταλέγονται σε αυτές που απολαμβάνουν το ειδικό καθεστώς, με αποτέλεσμα οι περιφέρειες ειδικού καθεστώτος να αντιδράσουν έντονα διότι όπως υποστήριξαν, η μεταρρυθμιση οδήγησε σε ένα σχετικό περιορισμό της δικής τους αυτονομίας.
Οι συγκεκριμένες περιφέρειες έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν τρία είδη νομοθετικής εξουσίας:
  • Την αποκλειστική νομοθετική εξουσία: η περιφέρεια έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα να νομοθετήσει και να χειριστεί κάποια συγκεκριμένα θέματα ανέξαρτητα από το κράτος. Η συγκεκριμένη δυνατότητα είναι και η πιο χαρακτηριστική νομοθετική εξουσία των συγκεκριμένων περιφερειών.
  • Τη συντρέχουσα νομοθετική εξουσία: η περιφέρεια έχει τη δυνατότητα να νομοθετήσει και να χειριστεί κάποια συγκεκριμένα θέματα σε συνεργασία με το κράτος δηλαδή το κράτος θέτει κάποια νομοθετικά πλαίσια μέσα στα οποία νομοθετούν οι περιφέρειες και αυτή η σχέση "Κράτος-Περιφέρεια" είναι μια σχέση συνεργασίας αλλά ταυτόχρονα και μια ανταγωνιστική σχέση. Η συγκεκριμένη εξουσία έχει τους ίδιους περιορισμούς με τις υπόλοιπες περιφέρειες αλλά διαφέρει όσον αφορά τη θεματολογία που έχει να διαχειριστεί.
  • Την προσαρμοστική και εφαρμοστική εξουσία: η περιφέρεια έχει τη δυνατότητα να θεσμοθετήσει κάποιους κανονισμούς για ορισμένα θέματα και είναι σε θέση να προσαρμόσει την κρατική νομοθεσία με βάση τις δικές της ανάγκες.
Ωστόσο, οι εξουσίες και οι αρμοδιότητες των πέντε περιφερειών εμφανίζουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους.

Έμβλημα Κοιλάδας της Αόστα
Κοιλάδα της Αόστα (Βάλε ντ' Αόστα)

Η Αυτόνομη Περιφέρεια της Κοιλάδας της Αόστα (ιταλικά: Regione Autonoma Valle d'Aosta, γαλλικά: Région Autonome Vallée d'Aoste) είναι η περιφέρεια με τον μικρότερο πληθυσμό σε όλη την Ιταλία με μόλις 128.810 κατοίκους και πρωτεύουσα της είναι η Αόστα. 
Επίσημες γλώσσες της περιφέρειας αυτής είναι η ιταλική και η γαλλική. Ωστόσο μεγάλο μέρος του γηγενούς πληθυσμού μιλά ως μητρική του γλώσσα την βαλντοστινή, δηλαδή μία φραγκο-προβηγκιανή διάλεκτο.
Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν(ΑΕΠ) της περιφέρειας, με βάση τα στοιχεία του 2009, αντιστοιχεί σε 3.716.000 € και το κατά κεφαλήν εισόδημα σε 26.756 €. Πρόεδρος της περιφέρειας είναι ο Πιερλουίτζι Μαρκουίς (από την 1 Ιουλίου 2008). 

Χρονικό της αυτονομίας
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μουσολίνι (1922 - 1943), εφαρμόστηκε ένα αναγκαστικό πρόγραμμα εξιταλισμού, με τη μετάφραση όλων των τοπωνύμων της περιοχής στα ιταλικά και τις μεταφορές πληθυσμών εργαζομένων από την υπόλοιπη Ιταλία στην Αόστα. Πολλοί Βαλντοστινοί επέλεξαν να μεταναστεύσουν στη Γαλλία και την Ελβετία, όπου εξακολουθούν να υπάρχουν κοινότητες Βαλντοστινών.
Στην Κοιλάδα της Αόστα, ο αγώνας ενάντια στο καθεστώς Μουσολίνι οργανώθηκε από την Επιτροπή Απελευθέρωσης της Κοιλάδας της Αόστα (γαλ. Comité de Libération Valdotain), η οποία είχε διαμορφωθεί από το 1941. 
Κατά την περίοδο αμέσως μετά την ανακωχή της Ιταλίας, την 8η Σεπτεμβρίου 1943 τα γερμανικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του συνταγματάρχη Σμιντ άρχισαν να καταλαμβάνουν την Κοιλάδα της Αόστα. 
Σύντομα άρχισε η οργάνωση των πρώτων ανταρτών. Οι αντάρτες πραγματοποιούσαν ενέργειες για την υποστήριξη των αιχμαλώτων, έκαναν σαμποτάζ κατά των υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων και των οδικών αξόνων προκειμένου να εμποδίσουν τη μετακίνηση των γερμανικών στρατευμάτων . Εκείνο που χαρακτήριζε την πάλη για την απελευθέρωση δεν ήταν μόνο η ανατροπή του φασισμού αλλά και μια προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός μοντέλου αυτοδιοίκησης. 
Σε αυτό το πλαίσιο τέθηκαν οι βάσεις για την αυτονομία της Κοιλάδας της Αόστα. Εν τω μεταξύ, στους κόλπους των αντιστασιακών υπήρχαν φωνές που υποστήριζαν την προσάρτηση της περιοχής στη Γαλλία και ο τότε Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, Rene Massigli, είχε ταχθεί δημόσια υπέρ της προσάρτησης. Η συγκεκριμένη πρόταση έβρισκε πολλούς υποστηρικτές ανάμεσα στους κατοίκους της περιοχής εξαιτίας των αδικιών και της καταπιεστικής πολιτικής που είχαν βιώσει τα χρόνια του φασισμού. 
Από την άλλη πλευρά υπήρχαν και ορισμένοι οι οποίοι ήταν αντίθετοι σε αυτή την προοπτική προσάρτησης στη Γαλλία και υποστήριζαν θερμά την προοπτική της αυτονομίας εντός των Ιταλικών συνόρων και όχι την απόσχιση και πίστευαν ότι μια τέτοια λύση ήταν αναγκαία για να καθησυχάσει τους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι δεν έδειχναν εμπιστοσύνη στο Ιταλικό κράτος. Στις 28 Απριλίου 1945, οι αντάρτες εισήλθαν στην ελεύθερη πλέον Κοιλάδα της Αόστα. 
Η Απελευθέρωση της Κοιλάδας της Αόστα οδήγησε σε νέα ένταση και σύγκρουση μεταξύ των αυτονομιστών και εκείνων που υποστήριζαν την προσάρτηση στη Γαλλία. Η ένταση με τη Γαλλία εντάθηκε σε επικίνδυνο σημείο όταν την 6η Απριλίου, ο Γαλλικός στρατός πήρε έγκριση από τους Συμμάχους να εισέλθει, με μέγιστο όριο τα 20 χιλιόμετρα, στην Κοιλαδα της Αόστα αλλά οι Γάλλοι προχώρησαν και πέρα από αυτό το όριο. Οι Ιταλοί ζήτησαν την απόσυρση του Γαλλικού στρατού αλλά έλαβαν την κατηγορηματική άρνηση του Γάλλου στρατηγού Doyen. 
Η ένταση με τη Γαλλία έληξε την 7η Ιουνίου 1945 με το μήνυμα του Προέδρου Τρούμαν προς τον Σαρλ ντε Γκολ, τον οποίο απείλησε με διακοπή των στρατιωτικών προμηθειών προς τη Γαλλία. Στις 24 Ιουνίου, τα Γαλλικά στρατεύματα αποσύρθηκαν. 
Με το Συνταγματικό νόμο υπ' αριθ. 4 της 26/02/1948, η Κοιλάδα της Αόστα αναγνωρίστηκε ως περιφέρεια ειδικού καθεστώτος.

Καταστατικό

Με βάση τα οικονομικά στοιχεία του 2009, η Αυτόνομη Περιφέρεια της Κοιλάδας της Αόστα παρουσιάζει το δεύτερο υψηλότερο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν κατά κεφαλήν σε όλη την Ιταλία, πίσω από την Αυτόνομη επαρχία του Μπολτσάνο, με 26.765 €. Σύμφωνα με το καταστατικό της περιφέρειας, το 90% των εσόδων από τους φόρους που επιβάλλονται παραμένει στην περιφέρεια.
Η διοίκηση της Κοιλάδας της Αόστα λαμβάνει χώρα μέσα σε μια κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όπου ο Πρόεδρος της Περιφέρειας είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης και ένα πολυσύνθετο πολυκομματικό σύστημα. 
Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την περιφερειακή κυβέρνηση, η οποία σήμερα αποτελείται από τέσσερα κόμματα. Η νομοθετική εξουσία ανατίθεται τόσο στην κυβέρνηση όσο και στο Συμβούλιο της Κοιλάδας που αποτελείται από 22 άτομα.
Η Περιφερειακή Κυβέρνηση απαρτίζεται από τον Πρόεδρο και τους επτά Υπουργούς:
1) Αγροτικής ανάπτυξης και φυσικών πόρων
2) Υγείας και Κοινωνικής Πολιτικής
3) Δημοσίων έργων, Προστασία του εδάφους και Δημόσιας Στέγασης
4) Παιδείας και Πολιτισμού
5) Οικονομικών
6) Τουρισμού, Αθλητισμού, Εμπορίου και Μεταφορών
7) Ενέργειας, Εργασίας και Περιβάλλοντος

Η Κοιλάδα της Αόστα έχει μία έδρα στο Ιταλικό Κοινοβούλιο και μία έδρα στην Ιταλική Γερουσία.


Χάρτης της Κοιλάδας της Αόστα



Η Κοιλάδα της Αόστα στην Ιταλία