Πλήρες ρεπορτάζ για την εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο με θέμα: "Το Έπος της Βορείου Ηπείρου 1940 - 1941"

από την Θωμαϊδα Παριανού
 

Ο Εθνικός Σύλλογος «Βόρειος Ήπειρος, 1914», πραγματοποίησε εκδήλωση με θέμα: «Το Έπος της Βορείου Ηπείρου 1940 – 1941» την Κυριακή 26 Οκτωβρίου  και ώρα 11.30 π.μ., στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, με συντονίστρια την  φοιτήτρια Νομικής από την Κύπρο, κ. Ειρήνη Γεωργιάδου.

       Ο δημοσιογράφος  κ. Θεόδωρος Ασβεστόπουλος, ανέγνωσε τον  γραπτό χαιρετισμό του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη  Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής  και  Κονίτσης κ. κ. Ανδρέα, ο οποίος  αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην σύμπνοια της πολιτικής (Ι.Μεταξάς), στρατιωτικής (Αλ. Παπάγος), και θρησκευτικής (Αρχ. Χρύσανθος) ηγεσίας των ημερών εκείνων, στην ‘άνωθεν’ τιμωρία του Μουσολίνι για την βύθιση της «Ελλης». Μεταξύ των άλλων, είπε:

« Ἔτσι, ὅταν στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1940 ἄρχισε ἡ Ἰταλικὴ ἐπίθεση ἐναντίον τῆς Χώρας μας, κοινὴ ἦταν ἡ πεποίθηση γιὰ τὴν νίκη «ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Παναγίας», ὅπως ἔγραφε  ἰδιοχείρως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος πίσω ἀπὸ τὶς μικρὲς εἰκόνες τῆς Μεγαλόχαρης ποὺ εἶχαν μοιρασθῇ σὲ ὅλα τὰ στρατευμένα Ἑλληνόπουλα».

    Και ερχόμενος στο σήμερα, έδωσε ένα μήνυμα αισιοδοξίας ότι η Ελλάδα θα ξεπεράσει την σημερινή κρίση, με ενότητα και κάτω από την σκέπη της Αγίας Εκκλησίας, θα ζήσει και θα μεγαλουργήσει.

      Στην συνέχεια, ο Λευτέρης Πρίφτης, εκ μέρους της προεδρικής τριανδρίας του Συλλόγου, απηύθυνε χαιρετισμό και στην σύντομη ομιλία του, εστίασε στην ενδοτική πολιτική που ακολουθεί η Αθήνα απέναντι στο Βορειοηπειρωτικό.

«Οι Βορειοηπειρώτες γεννηθήκαμε Έλληνες και Έλληνες θα πεθάνουμε», είπε, καταχειροκροτούμενος.

     Μετά, κληθηκε στο βήμα ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ποντίων Αξιωματικών "Αλέξανδρος Υψηλάντης", Πτέραρχος ε.α. Γιώργος Τσαλουχίδης, ο οποίος αναφέρθηκε στον Κώστα Κουκίδη, προβάλοντας το Youtube του Αντώνη Σωτηρόπουλου

«ΟΧΙ,The story of Konstantinos Koukidis”, που είχε ως θέμα την άρνηση του φρουρού της σημαίας Κ.Κου(κ)κίδη στους Γερμανούς να κατεβάσει την Ελληνική σημαία από την Ακρόπολη.  Όταν την κατέβασαν και του την παρέδωσαν, με κάθε σεβασμό οι Γερμανοί, προτίμησε να τυλιχθεί  και να πέσει από την Ακρόπολη. Και ο κ. Τσαλουχίδης απήγγειλε ένα ποίημά του για τον ήρωα Κ. Κουκκίδη, που ήταν Ποντιακής καταγωγής, όπως και ο ίδιος.

 Στη συνέχεια απηύθυνε χαιρετισμό απηύθυνε ο Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Ευεργετών κ. Ανάστος Δημητρόπουλος, ο οποίος επεσήμανε του Βορειοηπειρώτες ευεργέτες της Ελλάδας :
 -Γεώργιος (πατήρ) και Σίμων Σίνας (υιός), με καταγωγή από την Μοσχόπολη ,

- Απόστολος Αρσάκης, που  γεννήθηκε το 1792 στο μικρό χωριό Χοτάχοβα, πλησίον της

  Πρεμετής  και ήταν ανιψιός των αδελφών Τοσίτσα.

-Ευάγγελος και Κωνσταντίνος Ζάππας, εξάδελφοι από το Λάμποβο,

 -Χρηστάκης Ζωγράφος  από το Καστοράτι,

- Γεώργιος  (πατήρ) και Ιωάννης  Πάγκας ή Μπάγκας , από την Κορυτσά.

     Χαιρετισμό απηύθυνε και η Πρόεδρος της Πατριωτικής Κυπριακής Φοιτητικής Οργάνωσης ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ, κ. Μαρία Καλλή, η οποία ειπε ότι στην Βόρειο Ηπειρο το 1940 επαναλήφθηκε το ‘Μολών Λαβέ’ του Λεωνίδα . Στην ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ, τιμούν όλους τους Έλληνες που θυσιάστηκαν για μια ελεύθερη Ελλάδα και απέδειξαν παγκοσμίως ότι η χώρα αυτή ανέδειξε ήρωες από τα αρχαία χρόνια έως σήμερα. Η αναφορά της στον αρχηγό μας Γεώργιο Γρίβα –Διγενή εισέπραξε πολλά και ζωηρά χειροκροτήματα. 

      Ακολούθησε, ο νομικός - διεθνολόγος και ιστορικός, καθηγητής της Σχολής Εθνικής Άμυνας, κ. Ιωάννης Παπαφλωράτος που τόνισε ότι η Βόρειος Ήπειρος απελευθερώθηκε τρεις φορές από τον Ελληνικό Στρατό και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ΕΝΙΑΙΑΣ  ΗΠΕΙΡΟΥ. Αποτελούσε ανέκαθεν στόχο του Αλβανικού Σωβινισμού, αλλά και του αντίζηλου ανταγωνισμού της Ιταλίας, η οποία κατάφερε να αποτρέψει  την ένωση της Β.Ηπείρου με την μητέρα Ελλάδα. Δεν πρέπει να μιλάμε για «Αλβανικό Έπος», αλλά για «Ἐπος του ‘40» και να έχουμε εμπιστοσύνη στις Ένοπλες Δυνάμεις.   

        Εκλήθησαν, στην συνέχεια , να απευθύνουν χαιρετισμό τα κόμματα της Βουλής, κατά σειρά εκπροσώπησής τους, αλλά μόνο η Νέα Δημοκρατία (Τάνια Ιακωβίδου)  και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (Τέρενς Κουίκ) απέστειλαν εκπρόσωπο, ενώ το λεγόμενο «αριστερο – προοδευτικό τόξο»,  έλαμψε δια της απουσίας του. Και μόνο η αναφορά των κομμάτων του [ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α., ΠΑ.ΣΟ.Κ., Κ. Κ.Ε., ΔΗΜ.ΑΡ.] προκάλεσε την χλεύη και τις αποδοκιμασίες του ακροατηρίου. Παρέστη επίσης και η κ. Ειρήνη Δημοπούλου, σύζυγος του έγκλειστου βουλευτή της Χρυσής  Αυγής ΧΡΗΣΤΟΥ  ΠΑΠΠΑ, η οποία εδιάβασε το μήνυμά του μέσα από την φυλακή.

Η Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Τάνια Ιακωβίδου

 Ο Βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων Τέρενς Κουίκ 

Η κα Ειρήνη Δημοπούλου εκ μέρους του προφυλακισμένου βουλευτή της Χρυσής Αυγής Χρήστου Παππά

     Εν συνεχεία ο Αντιπρόεδρος της Ένωσης Τέκνων, Συγγενών και Φίλων Άταφων Πεσόντων Ελληνο-ιταλικού Πολέμου κ. Απόστολος Κωστόπουλος είπε ότι  13.936 Αξιωματικοί και Οπλίτες έπεσαν στα πεδία των μαχών, εκ των οποίων οι 7.976 νεκροί βρίσκονται άλλοι θαμμένοι, άλλοι άταφοι, διάσπαρτοι στην Βόρειο Ήπειρο, χωρίς να γνωρίζουμε μέχρι σήμερα πού έχουν ταφεί, Το 2010 έγινε μία προσέγγιση Ελλάδας –Αλβανίας για την συλλογή των οστών, αλλά, δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμμία πρόοδος, λόγω της αρνητικής στάσης των Αλβανών.  Η Ενωση αριθμεί πάνω από 300 μέλη, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι τέκνα πεσόντων και αγωνίζεται για αυτόν τον σκοπό. 

Στην εκδήλωση παρευρίσκετο η εγγονή του Ιωάννου Μεταξά, κ. Ιωάννα Φωκά - Μεταξά και  η Αιμιλία Λαδοπούλου.

ΜΕΤΑ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΟΜΙΛΗΤΕΣ, ΚΑΤΑ ΣΕΙΡΑΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ:

1^ος ΟΜΙΛΗΤΗΣ, Δρ ΘΑΛΗΣ  ΜΥΛΩΝΑΣ, Επίτιμος Δικηγόρος – Διεθνολόγος:

ΘΕΜΑ «Το Βορειοηπειρωτικό  Το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα από την άποψη του Διεθνούς Δικαίου»

Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα συνίσταται από δύο σκέλη: Α) το Μειονοτικό και

Β) το Εδαφικό. 

Α)Το Μειονοτικό, αναφέρεται στην διασφάλιση των δικαιωμάτων της γηγενούς Εθνικής Ελληνικής  Μειονότητας που ζει στην Βόρειο Ήπειρο, που, όμως, όλως παρανόμως και

αυθαιρέτως, μετά από τις πιέσεις της Αυστρίας και της Ιταλίας, περιήλθε στο Αλβανικό Κράτος. Με ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ (Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, μετά από τον τοπικό αγώνα το 1914), της δόθηκε πλήρης αυτονομία, με πολλές υπογραφές, μεταξύ αυτών και της Αλβανίας, και, όπως γίνεται μέ όλες της μειονότητες της Ευρώπης, για τέτοιες συμφωνίες δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης, ούτε είναι δυνατή κάποια άλλη συμφωνία που να τις ανατρέπει. Ο σεβασμός των δικαιωμάτων των μειονοτήτων  επιβεβαιώθηκε και το 1996 από τα μέλη του ΟΗΕ.  Παρά ταύτα, η ζωή των Β.Η.των υπήρξε μαρτυρική, ιδίως κατά την διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος. Αλλά και τα μεταγενέστερα δημοκρατικά καθεστώτα φρόντισαν να κάνουν δύσκολή την ζωή τους, μάλιστα είχαμε και τα πρόσφατα γεγονότα στην Δερβιτσάνη.  Αυτό  δίνει το δικαίωμα στους Β.Η.τες και στην Ελλάδα να προσφύγουν σε Διεθνείς Οργανισμούς, αφ’ενός για την καταδίκη της Αλβανίας και αφετέρου την λήψη μέτρων για την αποτροπή παρομοίων ενεργειών στο μέλλον.  Αυτό θα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε φορά, γιατί  μόνο με τις διαμαρτυρίες του ΥΠΕΞ δεν ιδρώνει το αυτί των Αλβανών. 

Β) ΕΔΑΦΙΚΟ: Αυτό σημαίνει το ιερό και απαράβατο δικαίωμα της Ελλάδας για την διεκδίκηση της Βορείου Ηπείρου, η οποία της ανήκει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Όπως αναφέρει ο Όμηρος, στην Β.Ηπειρο βοσκούσε τα κοπάδια του ο Οδυσσέας. Επιπλέον υπάρχουν και οι ιστορικές και οι αρχαιολογικές μαρτυρίες. Βέβαια, η διεθνής νομιμότητα δεν επιτρέπει τις αλλαγές των συνόρων, οι οποίες, όμως, γίνονται στην πράξη όπως: η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το Κόσσοβο, η Κριμαία κλπ.  Στην περίπτωση της διεκδίκησης της Β.Ηπείρου από την Ελλάδα, δεν προβλεπονται βίαια μέτρα, αλλά εφαρμογή των διεθνών συνθηκών και αποφάσεων των Μεγάλων Δυνάμεων που έχουν αναγνωρίσει αυτό το δικαίωμα στην Ελλάδα να διεκδικήσει την Β.Ηπειρο, για τις υπηρεσίες που προσέφερε κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο ΚΑΙ μέσα από την Β.Ηπειρο (Συνδιασκεψη Παρισίων 1946).

Εντωμεταξύ, οι εσωτερικές συγκρούσεις (διάβαζε κομμουνιστο –συμμοριτο – πόλεμος) που συνέβαιναν τότε στην Ελλάδα, την έκαναν να χάσει την αίγλη, την δόξα και την αξιοπιστία  της στα μάτια των συμμάχων.        

     Το θέμα της Β.Ηπείρου (Διάσκεψη των τεσσάρων Νέα Υόρκη, 1946) το παρέπεμψαν να επιλυθεί μετά την υπογραφή συνθήκης ειρήνης με την Αυστρία και την Γερμανία και, παρ΄όλο που αυτά έχουν ήδη επιλυθεί ( 1955 – 1990 αντίστοιχα), η επίσημη Ελλάδα, πλην μίας επιστολής του μακαριστού Σεβαστιανού, δεν έκανε καμμία απολύτως ενέργεια.   Εντούτοις, υπάρχει παράλληλα και μία σειρά διεθνών συμφωνιών για την Β.Ηπειρο, που δεν μπορούν να αγνοηθούν:

-Η συμφωνία του Πρωθυπουργού της Ελλάδος, Γ. Θεοτόκη με τον Αλβανό Ισμαήλ Γκὀρα το 1908 να προχωρήσουν τα Ελληνικά στρατεύματα  μέχρι τον Αυλώνα, τον Γενούζο ποταμό και από εκεί μέχρι το Μοναστήρι , για να καθορισθούν τα σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας.

-Η συμφωνία της Ελλάδος με την Γιουγκοσλαβία το 1913, με την οποίαν αναγνωριζόταν η υπαγωγή της Β.Ηπείρου στην επιροή της Ελλάδος. 

-Η συμφωνία της ΕΝΤΕΝΤΕ με την Ιταλία, στην οποία προβλεπόταν  ότι η  Ελλάδα θα  έπαιρνε την Βόρειο Ήπειρο (Παρίσι 1919).

- Η συμφωνία Βενιζέλου – Τιτόνι, η οποία  συνήφθη στην Διάσκεψη των Παρισίων, τον Ιανουάριο  1920,  σύμφωνα με την οποίαν η Βόρειος Ήπειρος παραχωρείται στην Ελλάδα

-Η συμφωνία της Ελλάδας – Αλβανίας στην Καπεστίτσα το 1920, κατάτην οποίαν η ίδια η Αλβανία αναγνώρισε τα δικαιώματα της Ελλαδας στην Β.Ηπειρο. 

-Η απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου  3 φορές από τον Ελληνικό  Στρατό 1912/13, 1914, 1940.

-Η πρόταση Αλβανικής αντιπροσωπείας, τον Φεβρουάριο του 1944 για ένωση Αλβανίας – Ελλάδας , με την σύμφωνη γνώμη όλων των Αλβανικών κομμάτων,  με επικεφαλής τον τότε  πρωθυπουργό της Αλβανίας Κόστα. Όμως, δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί γιατί αφενός υπήρχαν ακόμη σε Ελλάδα και Αλβανία Γερμανικά στρατεύματα κατοχής και αφετέρου η Ελληνική κυβέρνηση ήταν ακόμα στον Λίβανο. Με την αποχώρηση των Γερμανών, στην Αλβανία ανέλαβε ο Ενβέρ Χοτζα, με την βοήθεια του Τίτο.

-Οι αποφάσεις της Αμερικανικής εξουσίας (1946) με τις οποίες οι Αμερικανοί είχαν αποφασίσει να παραχωρηθεί η Β,Ηπειρος στην Ελλάδα, γιατί οι  Αλβανοί πολέμησαν με τον Αξονα (Ιταλία –Γερμανία) κατά της Ελλάδος, ενώ  υπάρχουν τόσοι Έλληνες στρατιώτες που πολέμησαν και έπεσαν μέσα στην Βόρειο Ήπειρο.

         Τέλος, ο κ. Μυλωνάς έκρινε ότι η Αλβανία, με την πολιτική της, έχει προκαλέσει προστριβές και  δυσαρέσκειες στην περιοχή και ότι υπάρχει ευνοϊκό κλίμα για την Ελλάδα να θέσει στα διεθνή φόρα, εκ νέου, το θέμα της ένωσης με την Βόρειο Ηπειρο.  Αμεσα, πρέπει να ληφθούν μέτρα κατά της Αλβανικής αυθαιρεσίας και των απειλών της, έτσι ώστε να μην μετατραπεί σε καρκίνωμα όπως το Σκοπιανό. Στην λήψη αυστηρών μέτρων βοηθά και η χρήση του ἐμπολέμου, το οποίο τυπικά δεν έχει λήξει. 

2^Ος ΟΜΙΛΗΤΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β. ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ, Επισμηναγός ε.α., τ. Δ/νων Σύμβουλος Ε.Α.Α.Α.:

Θέμα : «Ἡ Συμβολή του ‘ὈΧΙ’ του Μεταξά στην Νίκη των Συμμάχων επί του Αξονος».

        Όταν ο Ιωάννης Μεταξάς διέκρινε, στις 3 τα ξημερώματα της 28^ης Οκτωβρίου, ότι το αυτοκίνητο που είχε σταθμεύσει έξω από την οικία του, στη συμβολή των οδών Κεφαλληνίας και Δαγκλή, ήταν της Ιταλικής Πρεσβείας και αναγνώρισε τον Εμμανούελε Γκράτσι, αισθάνθηκε ότι η ώρα είχε σημάνει στο  ρολόι της Ιστορίας. Στο μακροσκελές τελεσίγραφο που του έδωσε ο Ιταλός πρέσβης, η Ιταλική κυβέρνηση ζητούσε από την Ελληνική Κυβέρνηση «το δικαίωμα να καταλάβει δια των Ενόπλων αυτής Δυνάμεων, διά την διάρκειαν της σημερινής προς την Αγγλίαν ρήξεως, ορισμένα στρατηγικά σημεία επί του Ελληνικού εδάφους», Ο Γκράτσι τον διαβεβαιώνει ότι η κατάληψη αυτή θα ήταν μόνο προσωρινή και η Ιταλική Κυβέρνηση δεν επιβουλεύεται τα κυριαρχικά δικαιώματα και την ανεξαρτησία της Ελλάδος. Ο Μεταξάς του απαντά «Alors, c’ est  la  guerre» (=Λοιπόν, αυτό είναι πόλεμος /σημαίνει πόλεμο).

       Ο ίδιος ο Μεταξάς απεκάλυψε ότι προσπάθησε, με κάθε μέσον, να αποφύγει τον πόλεμο. Από το κείμενο που έχει καταχωρηθεί στο ημερολόγιό του, διαβάζουμε ότι η τυχόν προσχώρηση της Ελλάδας στον Άξονα, θα εγένετο μεν ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ, αλλά, παράλληλα, συνεπήγετο «θυσίας τινάς διὰ τὴν Ελλάδα». Οι θυσίες αυτές  συνεπάγοντο παραχωρήσεις Ελληνικών εδαφών, δεξιά στην Ιταλία (μέχρι Πρεβέζης) και αριστερά στην Βουλγαρία (μέχρι Αλεξανδρούπολη). Από το ημερολόγιο του Μεταξά, ευθέως συνάγεται ότι η απόφαση του ΟΧΙ είχε ληφθεί από την άνοιξη ρου 1939, όταν η Ιταλία κατέλαβε την Αλβανία.

      

 Το 1936, όταν ο Μεταξάς ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, κατασκεύασε την περίφημη «Γραμμή Μεταξά», ήτοι, την μήκους 220 χλμ, οχυρωματική γραμμή, κατά μήκος των βορείων συνόρων της χώρας. Και όταν η περίφημη «Γραμμή Μαζινό» κατέρρευσε, ως χάρτινος πύργος εντός ολίγων ημερών, το οχυρό «Ρούπελ» κρατούσε , και όταν ακόμη τα Γερμανικά στρατεύματα είχαν ήδη φθάσει στην Κομοτηνή. Το ΟΧΙ του Μεταξά ειχε επίσης καθοριστική επίδραση στην τελική έκβαση του Β’Παγκοσμίου Πολέμου, προδιαγράφοντας την νίκη των Συμμάχων επί του Άξονος.  Αναμφιβόλως, τα αντανακλαστικά της ενότητος των Ελλήνων λειτουργησαν άψογα στο μεγάλο προσκλητήριο του Έθνους, τον Οκτώβριο του 1940. Το τίμημα της νίκης ήταν φυσικό  επακόλουθο.

      Ο Άνταμ Σμιθ λέει ότι  με δύο τρόπους μπορείς να κατακτήσεις μια χώρα: με το δόρυ και το χρέος. Και η Ελλάδα βιώνει ήδη την απώλεια ένός μέρους της κυριαρχίας της από το δεύτερο. Και τα πράγματα είναι χειρότερα σήμερα, γιατι στο τιμόνι της χώρας δεν βρίσκεται ένας Μεταξάς, αλλά οι ίδιοι που οδήγησαν την χώρα στα βράχια της πτώχευσης και της παρακμής. Ας ελπίσουμε, όμως, ότι διά το συμφέρον της χώρας θα αναβλέψουν και θα εναρμονιστούν με τις ανάγκες των καιρών.   

  3^η ΟΜΙΛΗΤΡΙΑ, ΕΛΙΝΑ  ΜΑΣΤΕΛΛΟΥ – ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑ, λογοτέχνης, η οποία διάβασε αποσπάσματα από τον βιβλίο «Οδοιπορικό του Έπους του 1940» (ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΠΕΛΑΣΓΟΣ), που αποτελεἰ μαρτυρία του πατέρα της, στρατιώτη τότε, Δημητρίου Μαστέλλου, από την μάχη στους Βουλιαράτες Αργυροκάστρου. Η κ. Μαστέλλου διάβασε το απόσπασμα από το Κεφάλαιο “Ο Τραυματισμός”, όπου ο συγγραφέας περιγράφει πως τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι από όλμο, ενώ έτρεχε, κατά την διάρκεια της μάχης και, στην συνέχεια, έχασε τις αισθήσεις του.

Όταν συνήλθε η μάχη είχε τελειώσει, οι συμπολεμιστές του είχαν φύγει και αυτός ήταν σοβαρά τραυματισμένος στο πόδι, πονούσε και αιμορραγούσε, και προσπάθησε να δώσει τις πρώτες βοήθειες στον εαυτό του, μέ τα μέσα που διέθετε. Μετά διεπίστωσε ότι κοντά του ήταν και ένας άλλος τραυματίας συμπολεμιστής του, στο χέρι αυτός. Τον έλεγαν Κώστα και ήταν από ένα χωριό της Κορίνθου. Βλέποντας ότι αν έμεναν εκεί θα πέθαιναν από το κρύο, ο  Κώστας πήρε την απόφαση να τον μεταφέρει στους ώμους του και να ψάξουν να βρουν το πλησιέστερο σπίτι.

    Πράγματι, μετά από υπεράνθρωπη προσπάθεια, έφθασαν σε ένα μεγάλο πέτρινο σπίτι, όπου τους άνοιξε μία κυρία Βορειοηπειρώτισσα, η οποία έσκυψε και τους φίλησε τα πόδια λέγοντας:

«Είχα ορκιστεί να φιλήσω τα πόδια των ελευθερωτών μας! Τα πόδια των πρώτων Ελλήνων στρατιωτών που θα  έφθαναν στο χωριό μας, στο σπιτικό μας, ελευθερωτές». Τους έβαλε στο σπίτι, ήλθαν εντωμεταξύ και άλλοι και τους περιποιήθηκαν τα τραύματά τους, τους έδωσαν φαγητό και τους έστρωσαν  να κοιμηθούν, και, παράλληλα ειδοποίησαν τον στρατό που βρισκόταν στην πλατεία του χωριού.Το σπίτι που τους φιλοξένησε ήταν του Γιάννη Ζιώγα, που ήταν στην Αμερική, και η οικοδέσποινα ήταν η κ. Αμαλία Ζιώγκα.  

      Την επόμενη μέρα, ανήμερα του Αγίου Νικολάου, οι δύο τραυματίες άκουσαν τις καμπάνες να χτυπούν χαρμόσυνα και είδαν όλο το χωριό να έχει ξεχυθεί στους δρόμους και σε κάθε σπίτι να ανεμίζει από μία Ελληνική σημαία. Τις είχαν υφάνει στους αργαλειούς για αυτήν την ώρα, την ώρα της Λευτεριάς. Οι περιποιήσεις μέσα στο σπίτι συνεχίστηκαν καί ήρθε και όλη γειτονιά για να τους δει. Εντωμεταξύ, έφθασαν και οι τραυματιοφορείς του λόχου για να τους μεταφέρουν στο πρόχειρο ιατρείο που είχε συσταθεί για την περίθαλψη των τραυματιών. Και ο συγγραφέας λέει: «Έτσι, με συγκίνηση και αισθήματα ευγνωμοσύνης, αποχαιρετίσαμε την φιλόξενη ευεργέτιδά μας, την οικογένειά της και το σπιτικό της, που μας αγκάλιασε με τόση στοργή και φροντίδα».

 

 

Η κα Ελίνα Μαστέλλου με φόντο το σπίτι στους Βουλιαράτες όπου φιλοξενήθηκε ο πατέρας της, στρατιώτης Δημήτρης Μαστέλλος τον Δεκέμβριο του 1940

4ος ΟΜΙΛΗΤΗΣ] ΣΠΥΡΟΣ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων ΘΕΜΑ: Η δράση του Γεωργίου Γρίβα - Διγενή στον Ελληνο - Ιταλικό πόλεμο και ο αγώνας του για την Βόρειο Ήπειρο.

      Ο πόλεμος του 1940 βρίσκει τον Ταγματάρχη Γρίβα στο 3ο Επιτελικό Γραφείο του Γ.Ε.Σ. Ως επιτελικός αξιωματικός έχει αυξημένες ευθύνες σε αυτήν την διαδικασία. Αλλά και ως εξ απορρήτων σύνδεσμος του στρατηγού Παπάγου, θα δεχόταν τον κύριο όγκο της επίθεσης. Ζητά επιμόνως να μετατεθεί στο μέτωπο της Αλβανίας, αλλά το Επιτελείο τον χρειάζεται στην Αθήνα.

Τελικά, μετά από τρεις αιτήσεις παραίτησης, θα μετατεθεί στις 23 Νοεμβρίου 1940, ως επιτελάρχης στην “Σιδηρά” 2η Μεραρχία Πεζικού του Υποστρατήγου Γεωργίου Λάβδα, αναχωρώντας για το Βορειοηπειρωτικό Μέτωπο. Μετά από σκληρές μάχες και καιρικές αντιξοότητες, καταλαμβάνουν, στα μέσα Δεκεμβρίου τους Αγίους Σαράντα και το Αργυρόκαστρο

     Αρχές Μαρτίου ενεπλάκησαν σε σκληρές μάχες με τους Ιταλους κοντά στο Τεπελένι και, στην συνέχεια, έγινε η εαρινή επίθεση των Ιταλών, στις 9 Μαρτίου, με την παρουσία  του ίδιου του Μπενίτο Μουσολίνι.   Οι επιθέσεις των Ιταλών ήταν συνεχείς και αιματηρές, αλλά η 2α Μεραρχία αντιστάθηκε με πυγμή, αναγκάζοντας στο τέλος τους Ιταλούς να παραιτηθούν των προσπαθειών τους. Ακολουθεί η θρυλική μάχη στο ύψωμα 731. Όλο αυτό το διάστημα, ο Αντισυνταγματάρχης Γρίβας διατρέχει τα φυλάκια, τα υψώματα, καταστρώνει σχέδια και βρίσκεται στις επάλξεις των μάχιμων μονάδων, εμψυχώνοντας οπλίτες και αξιωματικούς Ήταν η ψυχή της Μεραρχίας.  

     Ακολούθησε η Γερμανική επίθεση στις 6η Απριλίου και η συνθηκολόγηση  Η 2α Μεραρχία αποφάσισε να απεμπλακεί από το μέτωπο “με την θλίψη στα μάτια”. Ο Γρίβας εισηγήθηκε στον Υποστράτηγο Λάβδα να μην παραδώσουν τον οπλισμό τους στους Γερμανούς, θεωρώντας αυτήν την πράξη ατιμωτική. Ο Λάβδας συμφώνησε, όμως η Μεραρχία ανεκόπη στα Ιωάννινα και ο Γρίβας διέφυγε την τελευταία στιγμή, έχοντας μαζί του το περίστροφό του. Περιπλανώμενος στα γύρω βουνά, κατάφερε, μετά από πολλές ταλαιπωρίες, να φθάσει στην Αθήνα.   

    5ος ΟΜΙΛΗΤΗΣ] ΣΤΑΥΡΟΣ  ΔΕΡΜΑΤΑΣ, Στρατηγός έ.α. ΘΕΜΑ: “Οι νεκροί του Στρατού Ξηράς κατά τον Ελληνο - Ιταλικό Πόλεμο, μέσα από τα αρχεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού 

Πέρασαν 74 χρόνια από τότε που η φασιστική Ιταλία απρόκλητα κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ελλάδος.  13.936 Αξ/κοί και Οπλίτες έπεσαν στα πεδία των μαχών. Και η τραγική μοίρα επιφύλαξε σε 7.976 νεκρούς μας να μείνουν για πάντα εκεί, άλλοι θαμμένοι, άλλοι άταφοι, διάσπαρτοι στην Βόρειο Ήπειρο, χωρίς να γνωρίζουμε μέχρι σήμερα πού έχουν ταφεί.

1^η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Από 28 Οκτ. έως 13 Νοε. 1940: . Καλύπτει την περίοδο από ενάρξεως των επιχειρήσεων, τη διεξαγωγή του αμυντικού αγώνα  Στον τομέα της Πίνδου στο 21^ο Φυλάκιο, τραυματίζεται θανάσιμα ο στρατιώτης Τσιαβαλιάρης του αποσπάσματος Πίνδου. Είναι ο πρώτος νεκρός του πολέμου. Τον Νοέμβριο, η 1^η Μεραρχία έκανε αντεπίθεση στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας, όπου τραυματίστηκε σοβαρά ο Συνταγματάρχης Δαβάκης, που ήταν ο επικεφαλής Την ίδια μέρα σκοτώθηκε ο πρώτος Αξιωματικός του Στράτου, ο Δωδεκανήσιος Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκου, τον οποίο ακολούθησε στο δρόμο της θυσίας ο έφεδρος Υπολοχαγός Ελευθέριος Ντάσκας που επιχειρούσαν την κατάληψη του Υψώματος Τσούκα. Οι Ελληνικές απώλειες μέχρι τότε ανήλθαν σε 548 νεκρούς Αξιωματικούς και οπλίτες σχεδόν άπαντες γνωστοί που ετάφησαν εντός του ελληνικού εδάφους, σε οργανωμένα νεκροταφεία κυρίως στα Γιάννενα και στην Κόνιτσα.

2^η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Από 14 Νοε. μέχρι 7 Δεκ. 1940.

Καλύπτει την ελληνική αντεπίθεση, την αποκατάσταση του εθνικού εδάφους και τις επιθετικές επιχειρήσεις εντός της Βορείου Ηπείρου

Οι ελληνικές απώλειες της περιόδου αυτής ανέρχονται σε 1.558 νεκρούς Αξ/κούς και οπλίτες 

3^η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Από 8 Δεκ. 1940 μέχρι την 8^η Μαρ. 1941.

Ο αριθμός των Ελλήνων νεκρών, κυρίως εξαιτίας των κρυοπαγημάτων και δευτερευόντως των επιχειρήσεων, ανέρχεται στους 7.792 Αξ/κούς και οπλίτες.

 4^η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Από την 9^η Μαρ. μέχρι τη 28^η Απρ. 1941. Περιλαμβάνει την αποτυχημένη Ιταλική εαρινή αντεπίθεση, τη Γερμανική εισβολή και τις επιχειρήσεις μέχρι τη συνθηκολόγηση. Κατά την 4^η περίοδο οι ελληνικές απώλειες ανήλθαν σε 4.038 νεκρούς Αξ/κούς και οπλίτες.

Μετά το τέλος της ομιλίας του κ. Στ. Δερματά έκαναν  την είσοδό τους δύο  μουσικοί και έπαιξαν θρηνητικό Ήπειρώτικο μοιρολόι, ως ένδειξη τιμής στη μνήμη των Ελλήνων πεσόντων στρατιωτών στα βουνά της Ενιαίας Ηπείρου. Στο κλαρίνο ο Δημήτρης Ζιάγκας που ξεσήκωσε το πλήθος, το οποίο αναφώνησε με μια φωνή "ΑΘΑΝΑΤΟΙ". 

Ακολούθως, ο Εθνικός Σύλλογος βράβευσε με τιμητική απονομή της Βορειοηπειρωτικής σημαίας τον θαλερό 94χρονο στρατηγό Κωνσταντίνο Κόρκα, ο οποίος πήρε μέρος σε όλες τις μάχες της δεκαετίας του ΄40 καί έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων, έχει δε ρίζες από την Χειμάρρα. Βράβευσε επίσης το Ίδρυμα Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα –Διγενή (Κύπρος) και την κυρά της Χειμάρρας Ερμιόνη Μπρίγκου, στην αυλή της οποίας ήσαν θαμμένοι 6 πεσόντες Έλληνες μαχητές, πάντα κρυφά από το κομμουνιστικό καθεστώς...
Στη συνέχεια απαγγέλθηκε ο ύμνος της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου και εψάλει  ο Εθνικός μας Ύμνος μας.

     Την αποφώνηση της εκδήλωσης έκανε η συντονίστρια κ. Ειρήνη Γεωργιάδου, η οποια ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους για την συμμετοχή τους στην εκδήλωση και τελείωσε με το σύνθημα:”Βόρειος Ήπειρος, Γη Ελληνική, θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γή”. Το σύνθημα αυτό επαναληφθηκε πολλές φορές από το κοινό, με δυνατή φωνή και χειροκροτήματα. 

Ο εκπρόσωπος της προεδρικής τριανδρίας του ΕΣΒΗ 1914 Λευτέρης Πρίφτης (αριστερά) και ο Πτέραρχος Γιώργος Τσαλουχίδης (δεξιά) παραδίδουν την τιμητική σημαία της Βορείου Ηπείρου στον Στρατηγό Κωνσταντίνο Κόρκα.

Η πρόεδρος του ΔΡΑΣΙΣ - ΚΕΣ Μαρία Καλλή, παραδίδει την τιμητική σημαία της Βορείου Ηπείρου εκ μέρους του ΕΣΒΗ 1914, στον αντιπρόεδρο του Ιδρύματος Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα - Διγενή Ανδρέα Γεωργίου.

 Ο υιός της κυράς της Χιμάρας Ερμιόνης Μπρίγκου Ρολάνδος Ντρενίκας                                μόλις έχει παραλάβει την τιμητική σημαία του ΕΣΒΗ 1914 από τον Νίκο Κολίλα, ανηψιό του Χιμαραίου εθνομάρτυρα Αριστοτέλη Γκούμα

Η εγγονή του Πρωθυπουργού του "ΟΧΙ" Ιωάννη Μεταξά κυρία Ιωάννα Φωκά - Μεταξά 
με τον Στρατηγό Κωνσταντίνο Κόρκα

 Η συντονίστρια της εκδήλωσης κα Ειρήνη Γεωργιάδου